RUDOLPHE BRESDIN (1822-1885)

 Η Κωμωδία του Θανάτου

Γάλλος εκκεντρικός σχεδιαστής και χαράκτης με μυθιστορηματική ζωή, γεννημένος στην ύπαιθρο της δυτικής Γαλλίας. 

 

Ο πατέρας του ήταν βυρσοδέψης και η μητέρα του είχε αριστοκρατική καταγωγή. 

 

Γνωρίζουμε πολύ λίγα για τη νεότητά του. Πάντως όταν ξέσπασε η επανάσταση του 1848 βρισκόταν στο Παρίσι. Μετά από σύγκρουση με την οικογένειά του, αυτή τον είχε εγκαταλείψει εκεί. 

 

Στο Παρίσι έζησε μποέμικη ζωή στους κύκλους του Hugo, του Baudelaire και του Murger. 

 

Όταν επικράτησε η αντεπανάσταση επέστρεψε στην Τουλούζ με τα πόδια (365 χιλιόμετρα) μόνος, με μοναδική συντροφιά ένα κουνέλι (!). Κοιμόταν στην ύπαιθρο ή σε καλύβες εργατών ή ψαράδων. 

 

Μεταξύ 1853-57 έζησε στην Τουλούζ και μεταξύ 1860-61 βρισκόταν στο Μπορντό, όπου φιλοτέχνησε μια από τις γνωστότερες λιθογραφίες του, τον «Καλό Σαμαρείτη».

 

 Ο καλός Σαμαρείτης

 Στις αρχές των 70ς πήγε στον Καναδά με τη σύζυγό του και 6 παιδιά, απ’ όπου επέστρεψε με τη βοήθεια του Hugo απένταρος το 1876. 

 

Παρέμεινε μια μοναχική φιγούρα, εργάστηκε εκτός οποιασδήποτε σχολής ή κινήματος και όσο  ζούσε δεν απέκτησε ποτέ καλλιτεχνική εκτίμηση. 

 

Τα χαρακτικά του είναι δουλεμένα με εξαιρετική λεπτομέρεια και διαθέτουν υψηλή τεχνική ποιότητα. 

 

Συχνά κινούνται στο χώρο του εξωτικού, του φανταστικού και του μακάβριου. 

 

Τα θέματά του είναι ασυνήθιστα και πρωτότυπα. 

 

Η δουλειά του επηρέασε πολύ κινήματα όπως αυτά του συμβολισμού και του σουρεαλισμού, ενώ το έργο του «Η Κωμωδία του Θανάτου» ενέπνευσε παρόμοια έργα σε μεταγενέστερους χαράκτες. 

 

Παρά την καλλιτεχνική του απομόνωση διέθετε έναν κύκλο επώνυμων θαυμαστών όσο ζούσε, όπως ο Hugo, ο Gautier, ο Huismans και ο Baudelaire, ενώ απ’ αυτόν επηρεάστηκαν μεταξύ άλλων οι Redon, που ήταν μαθητής του και Moreau. 

 

Πέθανε σε φτωχική σοφίτα σε προάστιο του Παρισιού. 

 

Θεωρείται από τους πλέον πρωτότυπους χαράκτες του 19^ου αιώνα.