Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα DENIS MAURICE (1870-1943). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα DENIS MAURICE (1870-1943). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2023

MAURICE DENIS (1870-1943)


Γάλλος μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος και θεωρητικός τέχνης, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του μοντερνισμού. 

 


Από πολύ νωρίς η οικογένειά του εγκαταστάθηκε πολύ κοντά στο Παρίσι. 

 


Από το 1888 σπούδασε στην Academie Julian και μετά στη Beaux-Arts, την οποία εγκατέλειψε θεωρώντας την ακαδημαϊκή, ενώ μελετούσε στο Λούβρο αναγεννησιακούς καλλιτέχνες. 

 


Προσχωρεί στο συμβολισμό και το 1890 με τους συμφοιτητές του στη Julien Seusier, Bonnard, Vuillard κ.ά. ιδρύει την επιδραστική ομάδα Nabis. Τα μέλη της θαύμαζαν τον Gauguin και είχαν μυστικιστική θεώρηση της τέχνης, που ταίριαζε στη θρησκευτική φύση του Denis

 


Το 1898 ταξιδεύει στη Ρώμη και μελετά από κοντά τους παλιούς δασκάλους. 

 


Πίσω στη Γαλλία φιλοτεχνεί μνημειακές τοιχογραφίες σε ναούς και σε δημόσια ή ιδιωτικά μέγαρα και επιχειρεί να αναβιώσει τη θρησκευτική ζωγραφική, ιδρύοντας μάλιστα Εργαστήρια Θρησκευτικής Τέχνης (1919). 

 


Το θεωρητικό έργο του («Θεωρίες», 1912, «Νέες Θεωρίες για την μοντέρνα τέχνη και τη θρησκευτική τέχνη», 1922 κ.ά.) ασκούν μεγάλη επίδραση στους νέους μοντέρνους καλλιτέχνες και ανοίγουν το δρόμο για κινήματα όπως ο κυβισμός, η αφηρημένη τέχνη και ο φωβισμός. 

 

"Αφιέρωμα στον Cezanne" (1900). Έργο - μανιφέστο, καθώς γύρω από ένα έργο του Cezanne, που ανήκε στον απόντα Gauguin, βρίσκονται οι Redon και Serusier (μπροστά) και πίσω από τον πίνακα από αριστερά οι Vuillard, ένας κριτικός με ψηλό καπέλο, Vollard, Denis, Ranson, Roussell και Bonnard (με πίπα) 

Αργότερα θα γίνει νεοκλασικιστής. Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. 

 


Παρά την αναμφισβήτητη συμβολή του στη διαμόρφωση της μοντέρνας τέχνης, υπήρξε συντηρητικός και θρησκευόμενος. 

 


Στην περίφημη υπόθεση Ντρέιφους που δίχασε τη Γαλλία ήταν εναντίον του Ντρέιφους, το 1905 αντιτάχτηκε στη μείωση της εξουσίας της εκκλησίας και τον διαχωρισμό της από το κράτος και το 1904 εντάχθηκε στην εθνικιστική, καθολική Γαλλική Δράση, την οποία εγκατέλειψε μόνο όταν εξελίχτηκε σε ακροδεξιά και καταδικάστηκε από το Βατικανό (1927).

 


Η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη ευαισθησία, απαλά χρώματα και συχνά μεταφυσικά θέματα.

 




 
 
 


Αυτοπροσωπογραφία




MONSU DESIDERIO (17ος αιώνας)

  Σε άγνωστο ζωγράφο με το όνομα αυτό αποδίδονταν στις αρχές του 17ου αιώνα στη Napoli έργα με συγκεκριμένο ύφος και θεματολογία.    Το μ...