Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης, που σχετίστηκε με τους ιμπρεσιονιστές, χωρίς όμως να είναι ακριβώς ιμπρεσιονιστής.
Γεννήθηκε στο Παρίσι και ήδη από τα 18 του είχε μετατρέψει ένα δωμάτιο του σπιτιού σε στούντιο. Αρχικά ξεκίνησε σπουδές νομικής, το 1855 όμως γνώρισε και επηρεάστηκε από τον Ingres και γράφτηκε στη Beaux-Arts.
Μεταξύ 1856-1859 έμεινε στην Ιταλία μελετώντας και αντιγράφοντας τους δασκάλους της Αναγέννησης. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι έκανε κυρίως ιστορικούς πίνακες, ενώ από το 1865 εξέθετε τακτικά στο Salon.
Σύντομα άλλαξε θεματολογία ζωγραφίζοντας αρχικά, εκτός από πορτρέτα, σκηνές από τον ιππόδρομο.
Η μεγάλη αλλαγή στην τέχνη του ήρθε από το 1864, όταν συνάντησε τον Manet. Μετά το γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870-1872) έμεινε για ένα χρόνο σε συγγενείς στη Νέα Ορλεάνη. Το 1873 σχετίζεται στο Παρίσι με τους ιμπρεσιονιστές και εκθέτει 8 φορές μαζί τους, παρά το ότι ουσιαστικά διαφωνούσε με τη δουλειά τους.
Ήταν συντηρητικός στις απόψεις του (καλλιτεχνικές και πολιτικές), απεχθανόταν και κορόιδευε τη ζωγραφική στην ύπαιθρο, χαρακτηριστικό των ιμπρεσιονιστών, ενώ η τέχνη του δεν διέθετε τα πλούσια και ζωηρά χρώματά τους. Τελικά το 1886 συγκρούεται οριστικά μαζί τους.
Από το 1874 περνά στη δημιουργικότερη φάση του: Το κύριο θέμα του γίνεται πλέον το μπαλέτο και οι μπαλαρίνες, αλλά και τα γυμνά. Συλλέγει έργα τέχνης, αναπτύσσει πάθος για τη φωτογραφία (φωτογραφίζει ο ίδιος ή χρησιμοποιεί φωτογραφίες για τη ζωγραφική του) και θαυμάζει πάντοτε τους Ingres, Delacroix και Daumier.
Ως χαρακτήρας ήταν καυστικός και οξύθυμος, δεν παντρεύτηκε ποτέ και τα αρκετά τελευταία χρόνια του είχε γίνει μοναχικός και, για πολλούς, μισάνθρωπος. Μετά το 1890 η όρασή του χειροτέρεψε, αναγκάστηκε να στραφεί στη γλυπτική και στα παστέλ (και στα δύο δημιούργησε αριστουργήματα) ώσπου, γύρω στο 1912, σχεδόν τυφλός, έπαψε να εργάζεται. Τα τελευταία χρόνια περιπλανιόταν επί ώρες στους δρόμους του Παρισιού.
Η εξαιρετική ευαισθησία του στα έργα με θέμα το μπαλέτο ή τα γυμνά, οι καινοτόμες οπτικές γωνίες (θεωρούνται επιρροή από τη φωτογραφία και θυμίζουν κινηματογραφικές λήψεις) και η ασυνήθιστη σύνθεση, αλλά και η πρωτοπορία του στη γλυπτική (ήταν ο πρώτος που πρόσθεσε έτοιμα υλικά), τον καθιστούν έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της εποχής του.
Αυτοπροσωπογραφία
