Ιταλός ζωγράφος, χαράκτης και εικονογράφος.
Γεννήθηκε κοντά στη Βενετία και πήρε την πρώτη εκπαίδευσή του στην τέχνη από τον πατέρα του, που ήταν πορτρετίστας.
Έκανε κυρίως καριέρα εικονογράφου.
Ξεκίνησε το 1895 εικονογραφώντας έργα αναγεννησιακών συγγραφέων.
Εξέθεσε για πρώτη φορά στη Μπιενάλε της Βενετίας του 1897, όπου παρουσίασε μια σειρά 14 έργων εμπνευσμένων από μία συλλογή ποιημάτων.
Το 1898 μετακόμισε στο Μονακό και συνεργάστηκε με περιοδικά. Μεταξύ άλλων
εικονογράφησε τη «Θεία Κωμωδία» (1901), Edgar Allan Poe (1905-1909), για τις ιστορίες του οποίου
φιλοτέχνησε 132 σχέδια με μελάνι που χαρακτηρίστηκαν «μακάβρια» κ.ά.
Από τη σειρά εικονογραφήσεων για τον Poe
Επηρεάστηκε
από παλιούς (κυρίως) καλλιτέχνες όπως οι Durer, Altdorfer, Bruegel κ.ά.
Το 1907 έκανε την πρώτη του έκθεση στο Λονδίνο και άρχισε τη συνεργασία του με
έναν εκδότη εκεί.
Από το 1910, που επέστρεψε στην Ιταλία, εικονογράφησε πολλά
άλλα κλασικά έργα (Άμλετ, ποιήματα του Verlaine κ.ά.)
Μετά το 1912 έφτιαξε μια σειρά από παστέλ με θέμα γυναίκες – πεταλούδες που
θεωρούνται πρώιμα σουρεαλιστικά έργα.
Όταν ξέσπασε ο Α’ παγκόσμιος έφτιαξε
σειρά από «τρομακτικές» προπαγανδιστικές κάρτες ενάντια στην αυστροουγγρική
αυτοκρατορία.
Ανάμεσα σε πολλές ατομικές εκθέσεις, έπαιρνε συχνά μέρος στη Μπιενάλε
της Βενετίας. Έκανε επίσης σκηνικά για το θέατρο και έγραψε 2 βιβλία.
Στα τέλη
των 20ς οι κριτικοί άρχισαν να τον αγνοούν. Απογοητευμένος μετακόμισε το 1928
στο Παρίσι όπου, μεταξύ 1929-34, έφτιαξε μια σειρά έργων με γενικό τίτλο «ζωγραφική
με τα χρώματα του ουρανού».
Γύρω στο 1940 εξέδωσε ένα σατιρικό περιοδικό. Εργαζόταν
ως το τέλος του.
_Alberto_Martini_-_Diana.jpg)
Η δουλειά του κινείται από το «κομψό και επικό» έως το «γκροτέσκο
και μακάβριο» και, όπως είπαμε, θεωρείται από τους προδρόμους του σουρεαλισμού.
