Γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος.
Γεννήθηκε στο St. Thomas, πρωτεύουσα των Παρθένων Νήσων στην Καραϊβική, όπου ο πατέρας του είχε επιτυχημένη επιχείρηση. Στα 12 του στάλθηκε σε σχολείο κοντά στο Παρίσι.
Επέστρεψε στα 17, ενώ είχε ήδη δείξει την κλίση του προς τη ζωγραφική. Το 1852 ταξίδεψε με ένα ζωγράφο στο Καράκας («για να ξεφύγει από τα δεσμά της μπουρζουάδικης ζωής», όπως έγραψε ο ίδιος).
Το 1855, αρνούμενος να ακολουθήσει τη δουλειά του πατέρα του, πήγε στο Παρίσι, όπου γνώρισε και επηρεάστηκε από τον Corot και παρακολούθησε μαθήματα τέχνης (όχι στη Beaux-Arts).
Συνδέθηκε στενά με όλους τους τότε νεαρούς μετέπειτα ιμπρεσιονιστές, παρά το ότι ήταν 10 χρόνια μεγαλύτερός τους.
Έγινε κάτι σαν πατρική φιγούρα γι’ αυτούς, γοήτευε τους πάντες με τις παθιασμένες συζητήσεις του για ισότητα και για τις αδικίες του συστήματος, ήταν βασικός στο σχηματισμό της ιμπρεσιονιστικής ομάδας και την οργάνωση της πρώτης περίφημης έκθεσής τους το 1874 και ήταν ο μόνος που πήρε μέρος και στις 9 ιμπρεσιονιστικές εκθέσεις.
Ενώ το 1851 είχε γίνει δεκτός στο Salon (κι άλλες φορές αργότερα ), πάντα τον ενοχλούσε ο συντηρητισμός του και έψαχνε για νέες διεξόδους.
Στον Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870 έζησε στο Λονδίνο, όπου συνάντησε και πάλι τον Monet και επηρεάστηκε από το αγγλικό τοπίο.
Έζησε κυρίως στη γαλλική επαρχία (παρά το ότι πήγαινε συχνά στο Παρίσι), πέρασε δύσκολες περιόδους φτώχειας στα 60ς αλλά και στα 80ς και, σαν ανοιχτό μυαλό που ήταν, πειραματίστηκε και με τον μεταϊμπρεσιονισμό και τον πουαντιγισμό.
Οι παροτρύνσεις του αποτέλεσαν βασική επιρροή για τον Cezanne.
Ζωγράφισε κυρίως τοπία στη φύση, σε αγροτικές περιοχές, προτιμώντας τα συνήθως από τα αστικά.
Θεωρείται φιγούρα – κλειδί για τον ιμπρεσιονισμό και για την εξέλιξη της μοντέρνας τέχνης γενικότερα.
Αυτοπροσωπογραφία
