Γερμανός εξπρεσιονιστής ζωγράφος και χαράκτης.
Άρχισε να ζωγραφίζει από έφηβος, όταν ανέρωνε από σοβαρή ασθένεια, η οποία τελικά οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ποδιού του το 1874.
Άρχισε σπουδές τέχνης στο Βερολίνο και το 1870 συνέχισε στη Βαϊμάρη.
Το 1901 μετακόμισε στο Hagen, όπου ο συλλέκτης Karl Ernst Osthaus του παραχώρησε ένα εργαστήριο σε ένα κτήμα του, το οποίο αργότερα θα γινόταν σημαντικό μουσείο. Ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που εργάστηκε σ’ αυτό.
Η συνάντησή του με τους Munch και Nolde και η επιρροή του Van Gogh τον οδήγησαν στον εξπρεσιονισμό, ύφος που διατήρησε σε όλη την υπόλοιπη καριέρα του.
Μόλις το 1908, στα 60 του, άρχισε να ασχολείται και με τη χαρακτική μετά από έκθεση της εξπρεσιονιστικής ομάδας Die Brucke (Η Γέφυρα) που είχε δει.
Τελικά φιλοτέχνησε 185 χαρακτικά έργα, κυρίως ξυλογραφίες και χαρακτικά σε λινόλαιο.
Μερικές φορές πειραματίστηκε ζωγραφίζοντας με το χέρι και με παχιά στρώματα χρώματος πάνω σε χαρακτικά που μόλις είχαν παραχθεί, δημιουργώντας έτσι έργα που βρίσκονται ανάμεσα στη ζωγραφική και τη χαρακτική.
Το ξέσπασμα του Α’ παγκόσμιου τον στενοχώρησε τόσο, που για ένα διάστημα δεν ήταν σε θέση να ζωγραφίσει.
Το 1922 παρακολούθησε – και υπέγραψε το τελικό κείμενο – το σημαντικό διεθνιστικό συνέδριο προοδευτικών καλλιτεχνών International Congress of Progressive Artists.
Το 1937 οι ναζί τον απέβαλλαν από την Prussian Academy of Arts, τον περιέλαβαν στους «εκφυλισμένους καλλιτέχνες» και αφαίρεσαν τα έργα του από μουσεία και πινακοθήκες.
17 έργα του εκτέθηκαν στην διαβόητη «Έκθεση Εκφυλισμένης Τέχνης» τη χρονιά αυτή. Το έργο του περνά από διάφορα στιλ (ακαδημαϊκό, ρεαλιστικό, ιμπρεσιονιστικό και μεταϊμπρεσιονιστικό) πριν καταλήξει στον εξπρεσιονισμό, του οποίου θεωρείται ένας από τους πρώτους και σημαντικότερους εκπροσώπους.
_-_Google_Art_Project.jpg)
Αφηρημένο έργο
Αυτοπροσωπογραφία
