Βέλγος ζωγράφος, από τους γνωστότερους παγκοσμίως σουρεαλιστές.
Βίωσε την τραυματική εμπειρία της αυτοκτονίας της μητέρας του όταν ο ίδιος ήταν 14 ετών. Βασική του επιρροή υπήρξε ο De Chirico.
Μεταξύ 1916-18 σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία των Βρυξελλών. Έως το 1926 δούλευε σε εργοστάσιο που έκανε ταπετσαρίες και σχεδίαζε αφίσες και διαφημίσεις.
Ζωγράφισε τον πρώτο του σουρεαλιστικό πίνακα το 1926 και έκανε την πρώτη του έκθεση το 1927. Επειδή όμως η δουλειά του χλευάστηκε στις Βρυξέλλες, μετακόμισε στο Παρίσι όπου γνώρισε τον Breton και μπήκε στη σουρεαλιστική ομάδα.
Στον Β’ Παγκόσμιο έμεινε στις Βρυξέλλες, χάνοντας την επαφή με την ομάδα. Ήταν κομμουνιστής, αλλά από το 1929 είχε γραφεί και αποχωρήσει από το κόμμα αρκετές φορές, κυρίως λόγω διαφορών με τις αισθητικές απόψεις του. Η ζωή του ήταν ήσυχη, δίχως περιπέτειες.
Το έργο του, από τα αντιπροσωπευτικότερα του σουρεαλισμού, άλλοτε συνδυάζει με παράδοξο και ανατρεπτικό τρόπο ετερόκλητα αντικείμενα, άλλοτε παίζει με τα μεγέθη τους και άλλοτε με την προοπτική ή τις οφθαλμαπάτες. Τα πάντα είναι ζωγραφισμένα με άψογο κλασικό ύφος, πράγμα που επιτείνει την ηθελημένη παραδοξότητα.
Το γνωστό έργο του με την πίπα που από κάτω γράφει «Αυτό δεν είναι μια πίπα» έγινε αντικείμενο ανάλυσης στο ομώνυμο βιβλίο του Foucault.
.jpg)
Self portrait as anonymous artist
