GANESH PYNE (1937-2013)

 

Ινδός ζωγράφος γεννημένος στην Καλκούτα. 

 

Από μικρός άκουγε από τη γιαγιά του θρύλους της περιοχής του και διάβαζε φανταστικές ιστορίες από παιδικά βιβλία.

 

 Σ’ αυτές τις αναμνήσεις στηρίχτηκε η «σκοτεινή» μελλοντική του ζωγραφική. 

 

Από μικρός σχεδίαζε στον μαυροπίνακά του με κιμωλία. 

 

Το 1946 έχασε τον πατέρα του και η οικογένεια αναγκάστηκε να μεταφερθεί σε ασφαλές μέρος εξ αιτίας των σφαγών που έγιναν λίγο μετά μεταξύ μουσουλμάνων και ινδουιστών. 

 

Τα τραγικά γεγονότα επηρέασαν το έργο του, αφήνοντάς του ψυχικά τραύματα. 

 

Σπούδασε τέχνη στην πόλη του και αποφοίτησε το 1959. Είχε ξεκινήσει την καριέρα του από τα μέσα των 50ς σχεδιάζοντας για παιδικά περιοδικά και για ταινίες κινουμένων σχεδίων στα τοπικά στούντιο. 

 

 

Από τα πρώιμά του animation

Σχεδίαζε με μαύρο μελάνι, επειδή δεν είχε λεφτά να αγοράσει χρώματα. 

 

Επηρεάστηκε από τους ζωγράφους της Βεγγάλης και λίγο μετά ήρθε σε επαφή με την δυτική τέχνη, κλασική και μοντέρνα. Έτσι ανέπτυξε μια προσωπική μορφή «ποιητικού σουρεαλισμού» με επίκεντρο τους μύθους της Βεγγάλης. 

 

Φανατικός κινηματογραφόφιλος, επηρεάστηκε και από το ευρωπαϊκό ασπρόμαυρο σινεμά. 

 

Τα 70ς υπήρξαν σημαντική περίοδος γι’ αυτόν και όταν ένας μεγάλος ζωγράφος της χώρας χαρακτήρισε τον 37χρονο τότε Pyne ως «τον καλύτερο ζωγράφο της Ινδίας», έγινε ευρύτερα γνωστός. 

 

Πήρε μέρος στη Biennale του Παρισιού το 1969 και σε κάποιες μεγάλες εκθέσεις στην Ευρώπη. 

 

Ωστόσο παρέμεινε μια «μοναχική» φιγούρα της μοντέρνας ινδικής τέχνης, κρατώντας το προσωπικό του ιδίωμα. 

 

Χρησιμοποίησε κυρίως ακουαρέλες, γκουάς και τέμπερες. 

 

Δεν έκανε μεγάλες εκθέσεις ούτε υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικός. Προτιμούσε να δείχνει 3-4 έργα του κάθε φορά στην Society of Contemporary Artists, όπου ανήκε, στην Καλκούτα.

 

 Η πρώτη ατομική του έγινε μετά τα 50 του και η πρώτη μεγάλη του αναδρομική έγινε μόλις το 1998. 

 

Θεωρείται από τους σημαντικότερους μοντέρνους καλλιτέχνες της χώρας του και ανέπτυξε το προσωπικό του ύφος χρησιμοποιώντας κυρίως ώχρα, μαύρο και μπλε.

 

 Εξ αιτίας των μελαγχολικών, φανταστικών θεμάτων, πολλά από τα οποία σχετίζονται με τον θάνατο, αποκλήθηκε «ζωγράφος του σκότους».

 

Σχέδιο