Βρετανός ρομαντικός τοπιογράφος που θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών.
Σχεδίαζε από μικρός. Σχέδιά του τού 1787 θεωρούνται ήδη «επαγγελματικά» (υπάρχει η φήμη ότι ο πατέρας του πουλούσε τα σχέδια του 12χρονου γιου του).
Το 1789 μπήκε στη Royal Academy of Art και από το 1792 περνούσε τα καλοκαίρια του περιπλανώμενος στην εξοχή για να σχεδιάζει.
Από το 1794 συνεργαζόταν με χαράκτες για την εικονογράφηση περιοδικών. Επηρεάστηκε από τον τοπιογράφο Cozens, αλλά αγαπούσε και τον Lorrain.
Από το 1796 εξέθετε στη Royal Academy και εκλέχτηκε μέλος της στη μικρότερη επιτρεπτή ηλικία, στα 24 του. Από το 1807 έγινε καθηγητής της.
Ως χαρακτήρας ήταν μυστικοπαθής, αντικοινωνικός και εκκεντρικός, χαρακτηριστικά που επιτείνονταν όσο μεγάλωνε. Ταξίδευε όσο πιο συχνά μπορούσε, τόσο στη Βρετανία όσο και στην Ευρώπη, σχεδιάζοντας τοπία με πυρετικό ρυθμό.
Πολύ σύντομα έγινε πλούσιος και διάσημος, ωστόσο διατήρησε τον δύσκολο χαρακτήρα του.
Τα ιστορικά θέματα σε πολλά έργα του (όπως η μεγάλη σειρά με θέμα την Καρχηδόνα) ήταν μάλλον πρόσχημα για να καταγράφει και πάλι το τοπίο. Αγαπούσε κυρίως τη θαλασσογραφία, στην οποία εξέλιξε σε μεγάλο βαθμό.
Τα τοπία του με την πάροδο των χρόνων γίνονταν όλο και πιο αφηρημένα και τελικά ενδιαφερόταν κυρίως για την «αιχμαλώτιση» στον πίνακα της επίδρασης του φωτός και όχι για την καταγραφή του τοπίου καθ’ εαυτού.
Μέχρι το τέλος του διατηρούσε ακατάβλητη ενεργητικότητα και ταξίδευε. Άφησε γύρω στις 19000 σχέδια!
Ο τρόπος που απεικόνισε το τοπίο επηρέασε άμεσα τους ιμπρεσιονιστές, που τον θεωρούσαν δάσκαλό τους, αλλά και τους εξπρεσιονιστές αργότερα.
Αυτοπροσωπογραφία
