Ιταλός χαράκτης και αρχιτέκτονας, γνωστός κυρίως για δύο από τις σειρές χαρακτικών του.
Γεννήθηκε κοντά στη Βενετία και μαθήτευσε στον αρχιτέκτονα θείο του.
Το 1740 έγινε σχεδιαστής ενός πρέσβη στη Ρώμη και διδάχτηκε χαλκογραφία. Μετά τις σπουδές του δημιούργησε δύο σειρές χαρακτικών με θέμα αξιοθέατα και απόψεις της Ρώμης (1743 και 1745).
Είχε κυρίως ως έδρα τη Βενετία, όπου επισκεπτόταν συχνά τον Tiepolo και μάθαινε απ’ αυτόν.
Το 1748 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, άνοιξε δικό του εργαστήριο χαρακτικής και εξέδωσε σειρά από απόψεις της, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία, καθώς και σειρές με τις αρχαιότητες της πόλης.
Το 1761 έγινε μέλος της αδελφότητας καλλιτεχνών της πόλης και άνοιξε δικό του εκτυπωτήριο.
Το 1767 του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη, ενώ ανακαίνισε ως αρχιτέκτονας μια εκκλησία και μνημεία. Όταν απεικόνιζε αρχαία μνημεία, πρόσθετε τμήματα που έλειπαν, τα «ανακαίνιζε» δηλαδή, ενώ με διάφορες παρεμβάσεις επέβαλλε την αισθητική του και δημιουργούσε την ατμόσφαιρα που επιθυμούσε.
Ήδη το 1745 είχε ξεκινήσει την περίφημη σειρά 16 χαρακτικών «Φυλακές», ατμοσφαιρικές απεικονίσεις φανταστικών υπόγειων φυλακών με πολύπλοκη δομή και συχνά γιγάντιες μηχανικές κατασκευές.
Η σειρά πρωτοεκδόθηκε το 1750 και ξανατυπώθηκε με πολύ περισσότερες λεπτομέρειες και επανεκδόθηκε το 1761.
Αποτελούν το γνωστότερο σήμερα έργο του και επηρέασαν μεταγενέστερους καλλιτέχνες, όπως τους σουρεαλιστές ή τον Escher.
Αυτοπροσωπογραφία
