Ισπανός σουρεαλιστής ζωγράφος, από τις εκκεντρικότερες μορφές της τέχνης.
Γεννήθηκε στη Φιγέρες της Καταλονίας σε εύπορη οικογένεια και αφοσιώθηκε στην τέχνη με τη στήριξη της μητέρας του, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του.
Από το 1922 σπουδάζει στην Ακαδημία Τεχνών της Μαδρίτης, αλλά αποβάλλεται το 1926 καθώς δηλώνει ότι κανένας από τους καθηγητές δεν είναι ικανός να κρίνει το έργο του.
Στα φοιτητικά του χρόνια γίνεται φίλος με τους Luis Buñuel και Lorca. Αρχικά πειραματίζεται με τον κυβισμό, όταν όμως γνωρίζει τον ντανταϊσμό επηρεάζεται έντονα απ’ αυτόν.
Οι εκθέσεις του στη Βαρκελώνη προκαλούν σχόλια και διαμάχες. Το 1929 μπαίνει στη σουρεαλιστική ομάδα, συνεργάζεται με τον Μπουνιουέλ στο περίφημο σουρεαλιστικό φιλμ «Ανδαλουσιανός Σκύλος» και γνωρίζει την Gala, 10 χρόνια μεγαλύτερή του, που προηγουμένως είχε σχέση με τον Paul Éluard και τον Ernst, η οποία γίνεται η μοναδική μάλλον γυναίκα της ζωής του και μόνιμη μούσα του.
Στις αρχές των 30ς διατυπώνει την «παρανοϊκο-κριτική» του θεωρία, με την οποία ο καλλιτέχνης λειτουργεί εντελώς συνειρμικά, συνδέοντας μεταξύ τους άσχετα αντικείμενα και καταστάσεις όπως στα όνειρα. Έχει άμεση σχέση με την υπερρεαλιστική αυτόματη γραφή και το φροϊδικό ασυνείδητο.
Συμμετέχει στην πρώτη σουρεαλιστική έκθεση στις ΗΠΑ το 1932, σύντομα όμως διαγράφεται από τον Breton από την ομάδα λόγω των αντιδραστικών πολιτικών του θέσεων (υποστηρίζει τον Φράνκο στον ισπανικό εμφύλιο). Ο Breton επινοεί μάλιστα το παρατσούκλι Avida Dollars - αναγραμματισμός του ονόματος του Dali που σημαίνει «άπληστος για δολάρια», λόγω της παροιμιώδους αγάπης του τελευταίου για το χρήμα.
Περνά τον πόλεμο στις ΗΠΑ, όπου συνεργάζεται και με τον Disney.
Το 1947 επιστρέφει στη φασιστική Ισπανία, ζει κυρίως εκεί ως το θάνατό του και επανειλημμένα τιμάται από το καθεστώς.
Το 1965 γνωρίζει την τραγουδίστρια και μοντέλο Amanda Lear, που γίνεται μία από τις μούσες του. Ο θάνατος της Γκαλά το 1982 του προξενεί κατάθλιψη.
Ανέπτυξε ένα άμεσα αναγνωρίσιμο προσωπικό είδος σουρεαλισμού, που συνδυάζει άψογη, αναγεννησιακή ζωγραφική με απολύτως σουρεαλιστικά, παρανοϊκά θέματα, ενώ συχνά έπαιξε με την οφθαλμαπάτη.
