Ιταλός ζωγράφος από φτωχή οικογένεια με μυθιστορηματική ζωή.
.jpg)
Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια (ο πατέρας έλειπε, η μητέρα είχε κατάθλιψη και πέθανε στα 7 του χρόνια). Τον μεγάλωσε μία ετεροθαλής αδελφή, όμως έχασαν την αυστριακή υπηκοότητα και έμειναν απάτριδες, πράγμα που δυσκόλεψε πολύ τη ζωή του.
Έζησε στους δρόμους του Μιλάνου, μπήκε σε ίδρυμα και έμαθε ανάγνωση και γραφή μετά τα 30 του. Το 1873 τον ανέλαβε ο ετεροθαλής αδελφός του, που διατηρούσε φωτογραφικό στούντιο, όπου έμαθε την τέχνη της φωτογραφίας.
Σπούδασε τέχνη στο Μιλάνο από το 1874, προσχώρησε στην ομάδα καλλιτεχνών (όχι μόνο εικαστικών) Scapigliatura, το 1879 πούλησε το πρώτο σημαντικό του έργο και απέκτησε την εφ΄ όρου ζωής υποστήριξη και φιλία του γκαλερίστα και ζωγράφου Grubicy, ο οποίος του γνώρισε το έργο του Millet που τον επηρέασε.
.jpg)
Ερωτεύεται την αδελφή του γλύπτη Bugatti, έρωτας που κρατά σε όλη του τη ζωή, αλλά δεν μπορούν να παντρευτούν επειδή ως άπατρις δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα απαραίτητα χαρτιά. Συζούν, συγκρούονται με την καθολική εκκλησία και αναγκάζονται να μετακομίζουν διαρκώς σε μικρές πόλεις και χωριά της βόρειας Ιταλίας για να αποφύγουν την καταδίκη.
Το 1880 σε ορεινό χωριό αρχίζει να ζωγραφίζει στο ύπαιθρο, κερδίζει χρυσό μετάλλιο το 1883 σε διεθνή έκθεση στο Άμστερνταμ, γίνεται γνωστός, αλλά τα οικονομικά προβλήματα παραμένουν.
Από το 1887 ασπάζεται τον ντιβιζιονισμό, ένα ύφος κοντά στον πουαντιγισμό του Σερά, που του γνώρισε ο Grubicy, ο οποίος του συστήνει και τον συμβολισμό. Από το 1890 γίνεται διάσημος σε όλη την Ευρώπη, αλλά ως άπατρις δεν έχει διαβατήριο και δεν επισκέπτεται ποτέ της εκτός Ιταλίας εκθέσεις του.
Στα όλο και πιο ορεινά χωριά όπου μένει με την οικογένειά του μελετά φιλοσοφία.
Το 1894 γίνεται αναδρομική του έκθεση στο Μιλάνο και κερδίζει, μεταξύ άλλων, βραβείο στην πρώτη Μπιενάλε της Βενετίας το 1895. Το 1897 φιλοτεχνεί το πιο γνωστό του έργο, το τρίπτυχο «Ζωή – Φύση - Θάνατος».
Ενώ η φήμη του γιγαντώνεται, η έντονη δουλειά και η επιστροφή στα ψηλά βουνά τον καταβάλλουν και πεθαίνει στα 41 του.
Το έργο του χαρακτηρίζεται από τη μετάβαση από την παραδοσιακή τέχνη του 19ου αιώνα σε διάφορες μοντέρνες τάσεις της εποχής. Ξεκινά από την απεικόνιση της απλής ζωής γεωργών και βοσκών και προχωρά στον συμβολισμό, ενσωματώνοντας πάντοτε – ή χρησιμοποιώντας το ως αποκλειστικό θέμα - το τοπίο των βουνών όπου έζησε.
Ο ίδιος αποκαλούσε το ύφος του «νατουραλιστικό συμβολισμό».
Αυτοπροσωπογραφία
