Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης γεννημένος στη Grenoble, που πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον επίσης ζωγράφο πατέρα του.
Το 1850 πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε σε μικρή σχολή σχεδίου, ενώ το 1854 μπήκε στην Ecole des Beaux-Arts, όπου ήταν συμφοιτητής του Degas.
Μετά την αποφοίτησή του αντέγραφε για καιρό έργα του Λούβρου. Αν και υπήρξε φίλος πολλών μοντέρνων καλλιτεχνών, όπως ο Whistler και ο Manet και των ιμπρεσιονιστών (Monet, Renoir κ.ά.), με τους οποίους μάλιστα εξέθεσε, ο ίδιος παρέμεινε παραδοσιακός στη ζωγραφική του.
Στην αρχή της καριέρας του φιλοτέχνησε πολλές αυτοπροσωπογραφίες, ενώ από το 1861 άρχισε να παίρνει μέρος στο Salon.
Από το 1862, όταν μία νεκρή φύση του εκτέθηκε στη Royal Academy of Art στο Λονδίνο, άρχισε να έχει μεγάλη επιτυχία στη Βρετανία και στην Ολλανδία, ενώ στην πατρίδα του παρέμενε σχεδόν άγνωστος.
Αφιέρωμα στον Delacroix
Μέχρι το 1881 επισκεπτόταν συχνά το Λονδίνο, όπου μάλιστα διδάχτηκε χαρακτική.
Από τα 1860ς ειδικεύεται στις νεκρές φύσεις, κυρίως με λουλούδια και φρούτα.
Το άλλο σύνηθες θέμα του είναι τα ομαδικά πορτρέτα, θέμα που αναβίωσε, το οποία θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά και για ιστορικούς λόγους, καθώς καταγράφουν τους δεσμούς (διακαλλιτεχνικούς μάλιστα) ανάμεσα στα μέλη της πρωτοπορίας της εποχής.
Σ΄ αυτά απεικονίζει ομάδες καλλιτεχνών (συνήθως φίλων του), τόσο ζωγράφων όσο και μουσικών, συγγραφέων κλπ. Αξίζει να ψάξει κανείς ποιοι είναι οι εικονιζόμενοι σε κάθε ομαδικό του πορτρέτο. Θα ανακαλύψει πολύ μεγάλα ονόματα της εποχής.
Ως προσωπικότητα υπήρξε σημαντική, αφού αποτέλεσε τη γέφυρα ανάμεσα σε γενιές (τη δικά του, την προηγούμενη, αλλά και την επόμενη).
