Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης γεννημένος στη Σμύρνη.
Στη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 φτάνει πρόσφυγας στην Αθήνα με την οικογένειά του και εγκαθίσταται στην Καισαριανή.
Μεταξύ 1935-40 φοιτά στην Καλών Τεχνών με καθηγητές τους Παρθένη και Βικάτο.
Το 1938, φοιτητής ακόμα, παίρνει μέρος στην έκθεση Νέων Ρεαλιστών.
Το 1940 πολέμησε στην Αλβανία. Στην κατοχή κατέγραψε την δύσκολη αυτή εποχή με σχέδια και χαρακτικά.
Από το 1949 γίνεται μέλος της σημαντικής ομάδας «Στάθμη» και το 1954 κάνει την πρώτη του ατομική.
Το 1957 συμμετέχει στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας.
Το 1965 έκανε έκθεση υπό την αιγίδα του ελληνικού προξενείου στη Νέα Υόρκη.
Έζησε κατά διαστήματα στην Αγγλία και στη Γαλλία.
Στην πρώτη ζωγράφισε το βιομηχανικό κυρίως τοπίο, αλλά και χωριά της Ουαλίας, ενώ μεταξύ 1977-83 είχε εργαστήριο στο Παρίσι, πήγαινε συχνά εκεί και ζωγράφισε τους πολυφυλετικούς κατοίκους της πόλης.
Στην Ελλάδα έκανε πάνω από 20 ατομικές εκθέσεις.
Μεταξύ 1975-83 οργάνωσε πολλές εκθέσεις του σε επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας, στα πλαίσια αυτού που ο ίδιος αποκαλούσε «Καλλιτεχνική Αποκέντρωση». Χάρισε μάλιστα έργα του σε δήμους, τα οποία έγιναν αρχή για τη δημιουργία δημοτικών πινακοθηκών.
Το 1975 και 1983 έγιναν μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις του στην Εθνική Πινακοθήκη (η δεύτερη με πάνω από 200 σχέδια). Εικονογράφησε επίσης βιβλία.
Το έργο του, επηρεασμένο από τη βυζαντινή και λαϊκή τέχνη και το θέατρο σκιών, αποτελείται κυρίως από στιλιζαρισμένες, στέρεες, «ρωμαλέες» ανθρώπινες λαϊκές φιγούρες – συνήθως με χαρακτηριστικά χοντρά περιγράμματα – και τοπία.
Τα χρώματά του (κυρίως αυγοτέμπερα) είναι γήινα. Πολλά έργα του φανερώνουν την αριστερή του ιδεολογία.
Πρώιμο έργο
