ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΜΙΟΣ (1948-2021)

 

Έλληνας ζωγράφος γεννημένος στην Αθήνα. 

 

Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία. 

 

Από μικρός σχεδίαζε καλά και ο πατέρας του τον έστελνε σε βιτρίνα κεντρικού υποδηματοπωλείου να σχεδιάζει σχέδια από γόβες για να τα φτιάχνει ο ίδιος. Τα γυναικεία παπούτσια έχουν εξέχουσα θέση στο έργο του. 

 

Από μικρός επίσης αγάπησε τη βυζαντινή τέχνη και εργάστηκε σε εργαστήριο αγιογραφίας. 

 

Πέρασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου είχε ως βασικό καθηγητή τον Μόραλη, αλλά επηρεάστηκε επίσης από τον Τσαρούχη, τον οποίο γνώριζε. 

 

Μεταξύ 1978-1992 έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι. 

 

Το 2000 έγινε καθηγητής στην ΑΣΚΤ στο μάθημα της αγιογραφίας. 

 

Εκτός από την προσωπική του δουλειά έχει αγιογραφήσει πολλές μικρές εκκλησίες. 

 

Εξέθεσε πολλές φορές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

 

 Το έργο του, στιλιζαρισμένο και άμεσα αναγνωρίσιμο, είναι νοσταλγικό και με μνήμες από τη βυζαντινή τέχνη. 

 

Τα θέματά του είναι συχνά ερωτικά, αλλά και οι νεκρές φύσεις και τα καλοκαιρινά τοπία. 

 

Συνήθως υπάρχουν σ’ αυτό γυναικείες φιγούρες, καφενεία, παραλίες, καπέλα, καρπούζια και γυναικείες γόβες. 

 

Μερικά διαθέτουν και ελαφρές δόσεις σουρεαλισμού.

R.B. KITAJ (1932-2007)

 

Αμερικανός εβραίος ζωγράφος που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ευρώπη. 

 

Γεννήθηκε στο Cleveland και ανατράφηκε από τη μητέρα του και τον πατριό του. Το 1949, θέλοντας να γνωρίσει τον κόσμο, κατατάχτηκε στο εμπορικό ναυτικό. 

 

Το 1950, όταν στάθμευε εκεί, παρακολουθούσε μαθήματα τέχνης στη Νέα Υόρκη. Τελικά σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης. 

 

Έζησε για λίγο στη Γαλλία, μετακόμισε στη Βρετανία και σπούδασε στο Oxford (1957-59) και στο Royal College of Art (1959-61), με συμφοιτητές τους Hockney, με τον οποίο έμεινε φίλος σε όλη του τη ζωή, Caulfield κ.ά. γνωστούς αργότερα καλλιτέχνες.

 

 Το 1963 κάνει την πρώτη του έκθεση στο Λονδίνο και γίνεται γνωστός και επιτυχημένος τόσο εμπορικά όσο και κριτικά, ενώ διδάσκει σε σχολές τέχνης. 

 

Το 1969 αυτοκτονεί η πρώτη του σύζυγος και με τα παιδιά του ζει για ένα χρόνο στο Λος Άντζελες. 

 

Το 1976 επινοεί τον όρο School of London, για τους παραστατικούς ζωγράφους, βρετανούς και μη, που ζουν και εργάζονται εκεί, παρά το ότι έχουν εντελώς διαφορετικό προσωπικό ύφος (Hockney, Auerbach, Freud, Kossoff, Bacon κλπ). 

 

Αυτοπροσωπογραφία

Αρχίζει να τονίζει στο έργο του την εβραϊκότητά του και το 1989 εκδίδει το First Diasporist Manifesto, όπου αναλύει το θέμα της αποξένωσης στον τόπο όπου ζουν καλλιτεχνών με διπλή ταυτότητα (εθνική, θρησκευτική, κοινωνική κλπ.) τονίζοντας ότι «δεν πρέπει υποχρεωτικά να είσαι εβραίος για να είσαι ένας «diasporist». 

 

Το 1994 η Tate οργανώνει μεγάλη αναδρομική του, η οποία γίνεται εχθρικά δεκτή από τον τύπο της εποχής, πράγμα που τον πληγώνει. Αμέσως μετά το τέλος της η δεύτερη σύζυγος του πεθαίνει ξαφνικά από εγκεφαλικό στα 47 της. Θεωρώντας ότι υπεύθυνος για το θάνατό της είναι ο πόλεμος του τύπου εγκαταλείπει το Λονδίνο και από το 1997 ζει σε σχετική απομόνωση στο Λος Άντζελες. 

 

Τα έργα του, με πλούσιο χρώμα και λιτό σχέδιο, αποτελούνται συχνά από επικαλυπτόμενες εικόνες θυμίζοντας κολάζ. Είναι πολύπλοκα και συχνά αινιγματικά, καθώς συνυπάρχουν λογοτεχνικές, πολιτικές, φιλοσοφικές και προσωπικές αναφορές και επηρέασαν τη βρετανική ποπ αρτ. 

 

Υπήρξε επίσης εξαιρετικός σχεδιαστής.

 

Philip Roth

RICHARD HAMILTON (1922-2011)

 

Βρετανός καλλιτέχνης που σχετίστηκε με την πρώτη εμφάνιση της ποπ αρτ. 

 

Γεννήθηκε στο Λονδίνο, εγκατέλειψε το σχολείο και εργάστηκε σε εταιρία ηλεκτρικών εξαρτημάτων. 

 

Ανακάλυψε την κλίση του προς το σχέδιο και το 1938 γράφτηκε στη Royal Academy. Μετά τον Β’ παγκόσμιο, όπου ήταν τεχνικός σχεδιαστής, συνέχισε τις σπουδές του, αλλά αποβλήθηκε το 1946 επειδή «δεν κέρδιζε κάτι από τη διδασκαλία της ζωγραφικής». 

 

Τελικά παρακολούθησε τη Slade School of Art (1948-1951). Επηρεάστηκε πολύ από τον Duchamp, με τον οποίο αργότερα συνεργάστηκε στην ανακατασκευή έργων του. 

 

Εξέθεσε χαρακτικά το 1950 εμπνευσμένα από το βιβλίο του 1917  On Growth and Form  του Thompson, το οποίο τον είχε επηρεάσει κατά την πρώτη του περίοδο. Το 1951 συνέλαβε και σχεδίασε την ομώνυμη έκθεση στο ICA (Institute of Contemporary Arts), που αποτέλεσε μια πρώιμη μορφή installation και την έκθεση Man, Machine and Motion το 1955. Συγχρόνως σχεδίαζε αφίσες και φυλλάδια. 

 

 Το 1956 πήρε μέρος στην ιστορική έκθεση  This is Tomorrow, όπου εξέθεσε το περίφημο κολάζ του Just what is it that makes today's homes so different, so appealing, που θεωρείται ένα από τα πρώτα έργα της ποπ αρτ. Μεταξύ 1952-66 δίδασκε σε σχολές τέχνης όπου ανάμεσα σε γνωστούς καλλιτέχνες που ήταν σπουδαστές του ήταν και ο Brian Ferry των Roxy Music, που επηρεάστηκε πολύ απ’ αυτόν.

 

 Ήταν μέλος της ομάδας Independent Group, των οποίων τα συμπόσια συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της ποπ αρτ στη Βρετανία. 

 

Στα 60ς ασχολήθηκε ενεργά με την ποπ κουλτούρα, γνωρίστηκε με τους Beatles, εμφανίστηκε στην πρώτη ταινία του De Palma και παρήγαγε τη σειρά χαρακτικών Swingeing London.  

 

Από τα 80ς ενσωμάτωσε τους υπολογιστές ως εργαλείο στη δουλειά του.

 

 Το 1993 εκπροσώπησε τη Βρετανία στην Biennale της Βενετίας. 

 

Θεωρούσε ότι «όλες οι τέχνες είναι ίσες… από τον Έλβις ως τον Picasso…». 

 

Υπήρξε παραγωγικός χαράκτης. 

 

Πολλά από τα έργα του έχουν ως πηγή έμπνευσης φωτογραφίες και τρέχοντα γεγονότα της εποχής.