Έλληνας ζωγράφος, σκηνογράφος και αρχιτέκτονας.
Γεννήθηκε στην Ελευσίνα και αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική του Πολυτεχνείου το 1936.
Μέχρι την αρχή του πολέμου, όπου πολέμησε στο Ελ Αλαμέιν, εργάστηκε ως αρχιτέκτονας.
Ανέπτυξε πολιτική δράση ως αντιβασιλικός και φυλακίστηκε στο Κάιρο και στο Σουδάν καταδικασμένος αρχικά σε θάνατο και μετά σε ισόβια, Ωστόσο το 1946 απελευθερώθηκε.
Το 1947 πήγε στη Βραζιλία, όπου, με σύσταση του Le Corbusier, συνεργάστηκε με αρχιτέκτονες παγκόσμιου κύρους όπως ο Niemeyer και ο Costa για την κατασκευή της νέας πρωτεύουσας της χώρας Μπραζίλια.
Από το 1948 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, εγκατέλειψε την αρχιτεκτονική και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη ζωγραφική και τη σκηνογραφία.
Με τη σύζυγό του Χριστίνα
Τσίγκου, που ήταν θεατρική σκηνοθέτης και ηθοποιός, ίδρυσαν εκεί δικό τους
θέατρο, που εξελίχτηκε σε ένα από τα πλέον πρωτοποριακά της πόλης. Για τα έργα που σκηνοθετούσε η Χριστίνα έκανε σκηνικά και κοστούμια.
Είχε μάλιστα γνωριστεί με προσωπικότητες όπως οι Satre, Picasso, Chagall κ.ά.
Έζησε στο Παρίσι ως το 1960, όπου έκανε μερικές εκθέσεις.
Τότε επέστρεψε στην Αθήνα, έκανε λίγες ακόμα εκθέσεις (η τελευταία έγινε το 1963) και πέθανε στα 51 του το 1965 από κίρρωση ήπατος (πάλευε για χρόνια με τον αλκοολισμό).
Η πρώτη του ζωγραφική περίοδος ήταν αφηρημένη, κοντά στο ευρωπαϊκό κίνημα Art Informel, με έντονα χρώματα και χειρονομιακή, παθιασμένη γραφή.
Μετά το 1955 άρχισε να φιλοτεχνεί πίνακες κυρίως με λουλούδια, συχνά με ανάγλυφο χρώμα και εξπρεσιονιστική διάθεση και με το ίδιο πάθος.
Το 1980 έγιναν αναδρομικές εκθέσεις του στην Εθνική Πινακοθήκη και στο Κέντρο Georges Pompidou στο Παρίσι.
