Βούλγαρος ζωγράφος γεννημένος στην πόλη Vidin σε πλούσια εβραϊκή οικογένεια με 11 παιδιά. Το Pascin ήταν αναγραμματισμός του αρχικού του επιθέτου Pincas.
Το 1892 η οικογένεια μετακόμισε στο Βουκουρέστι, όπου ο πατέρας του ξεκίνησε επιχείρηση εμπορίου δημητριακών.
Στα 15 του εργάστηκε για λίγο εκεί, αλλά σύχναζε και στο κοντινό πορνείο, όπου έκανε τα πρώτα του σχέδια.
Το 1903 πήγε στο Μόναχο όπου σπούδασε σε σχολή τέχνης και γνωρίστηκε με τους Klee, Kandinsky και Kubin.
Από το 1905 έκανε σκίτσα για σατιρικό περιοδικό.
Την ίδια χρονιά μετακόμισε στο Παρίσι, αναμείχτηκε με τους καλλιτεχνικούς κύκλους και το 1907 έκανε την πρώτη του έκθεση στο Βερολίνο.
Εξέθετε τακτικά τόσο σε γκαλερί όσο και σε διάφορα Salon κυρίως σχέδια, ακουαρέλες και χαρακτικά και λιγότερο πίνακες.
Μεταξύ 1907-9 φιλοτέχνησε για πρώτη φορά λάδια (πορτρέτα και γυμνά) επηρεασμένα από τον Cezanne και τους φωβ.
.jpg)
Προσπαθούσε να γίνει «σοβαρός ζωγράφος», συνέχισε σπουδές τέχνης και έκανε αντίγραφα στο Λούβρο, αλλά απογοητευόταν από την αποτυχία του να έχει κριτική αποδοχή.
Το 1913 εξέθεσε στη Νέα Υόρκη και πήρε μέρος στην ιστορική έκθεση Armory Show.
Με το ξέσπασμα του πολέμου πήγε στο Λονδίνο για να αποφύγει να στρατευτεί στον βουλγαρικό στρατό και το 1914 μετακόμισε στις ΗΠΑ, όπου έζησε ως το 1920 με τη γαλλίδα σύντροφό του, επίσης ζωγράφο, Hermine David.
Στις ΗΠΑ ταξίδευε πολύ στο νότο, κυρίως στη Νέα Ορλεάνη (επισκέφτηκε και την Κούβα).
Το 1920 επέστρεψε στο Παρίσι, έκανε δεσμό με μια άλλη ζωγράφο και μοντέλο και έγινε κάτι σαν σύμβολο της καλλιτεχνικής συνοικίας του Montpanasse.
Θαμώνας των καφέ, γνωριζόταν με πολλούς καλλιτέχνες και μη και έγινε χαρακτηριστική φιγούρα της μποέμικης παρισινής ζωής και της λεγόμενης (και ετερόκλητης) Σχολής του Παρισιού. Τον αποκαλούσαν Prince of Monparnasse.
Ζωγράφισε κυρίως εξπρεσιονιστικά γυναικεία πορτρέτα και γυμνά από το περιβάλλον του με κομψότητα, χάρη και ευαισθησία, αλλά και αισθησιασμό και μελαγχολία.
.jpg)
Πολλά έργα του εκπέμπουν έντονο ερωτισμό.
Ο ίδιος, παρά την μποέμικη ζωή του, τις παρέες και τα ξενύχτια, πάλευε πάντα με την κατάθλιψη και τον αλκοολισμό.
Αυτοκτόνησε στα 45 του, ενώ ήταν γνωστός και επιτυχημένος, την παραμονή μιας σημαντικής του έκθεσης.
