Τον επόμενο χρόνο η οικογένεια μετοίκησε στη νότια Καλιφόρνια, όπου τέλειωσε το σχολείο. Ο πατέρας του ήταν μηχανικός στη Ford, αλλά και ιερέας σε εκκλησία μορμόνων.
Μεταξύ 1938-49 εργάστηκε ως γελοιογράφος και ντιζάινερ, ενώ από το 1942 ως το 1945 υπηρέτησε σε κινηματογραφικό τμήμα της πολεμικής αεροπορίας.
Σπούδασε το 1949-1952. Το 1960 άρχισε να διδάσκει τέχνη σε πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια όπου δίδαξε ως το 1991, επηρεάζοντας πολλούς φοιτητές τέχνης.
Κατά τη διάρκεια μια σύντομης παραμονής του στη Νέα Υόρκη (1956-57) γνώρισε αφηρημένους εξπρεσιονιστές (τους De Kooning και τον Kline), αλλά και τους πρώιμους ποπαρτίστες Rauschenberg και Johns.
Εκεί γύρω αρχίζει να ζωγραφίζει πολύ μικρά έργα που απεικονίζουν τροφές όπως εκτίθενται σε βιτρίνες.
Κάνει την πρώτη του ατομική έκθεση το 1960 στο San Francisco, αλλά είναι μία έκθεση στη Νέα Υόρκη το 1962 στη γκαλερί Sydney Janis, που τότε προωθούσε την ποπ αρτ, που τον κάνει γνωστό στις ΗΠΑ.
Το 1961 γνωρίζει τον έμπορο τέχνης Allan Stone, ο οποίος παραμένει μάνατζερ του ως το θάνατό του (του Stone) το 2010.
Ο Stone τον περιγράφει ως «πολυεπίπεδο και ταλαντούχο άνθρωπο, φοβερό δάσκαλο και μάγειρα, θαυμάσιο αφηγητή και ζωγράφος, που ωστόσο παρέμενε συνεσταλμένος και ταπεινός». Πέθανε 101 ετών.
Από το 1962 πήρε μέρος σε ιστορικές εκθέσεις. Από το 1963 γίνεται όλο και πιο παραστατικός.
Τον κατατάσσουν στην pop art λόγω της τάσης του να ζωγραφίζει αντικείμενα ή σύμβολα μαζικής κουλτούρας, αλλά ο ίδιος αρνιόταν την κατηγοριοποίηση αυτή.
Ζωγράφιζε τα κοινότοπα αντικείμενά του με «κανονική» ζωγραφική, με παχιά πάστα και έντονα χρώματα και απεχθανόταν την επίπεδη και «μηχανική» ζωγραφική του Warhol.
Έγινε αρχικά γνωστός ζωγραφίζοντας σειρές από κοινά, βιομηχανικής παραγωγής αντικείμενα ή γλυκά που βρίσκονται σε εστιατόρια και καφέ, αλλά αργότερα φιλοτέχνησε και πρωτότυπα αστικά τοπία.
Αυτοπροσωπογραφία
