Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης, αγιογράφος και γραφίστας.
Γεννήθηκε στο Γαλαξίδι και μεταξύ 1921-26 σπούδασε στην Καλών Τεχνών της Αθήνας. Μεταξύ των δασκάλων του ήταν ο Νικόλας Λύτρας.
Άρχισε να εκθέτει σε ομαδικές αμέσως μετά, ενώ το 1929 έκανε την πρώτη του ατομική.
Το 1930 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τα σχέδια αγιογραφιών που έκανε για την αγιογράφηση του Αγίου Διονυσίου στο Κολωνάκι. Οι αγιογραφίες έγιναν μεταξύ 1936-39.
Υπήρξε μέλος της γνωστής και σημαντικής ομάδας «Τέχνη».
Πήρε μέρος στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1934 και 1964, αλλά και των Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας και του Σάο Πάολο στα 50ς.
Το 1975 πραγματοποιήθηκε μεγάλη αναδρομική του έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη.
Ήταν από τους βασικούς Έλληνες καλλιτέχνες που με το έργο τους προσπάθησαν να συνδυάσουν την ελληνικότητα με τα μοντέρνα ευρωπαϊκά κινήματα.
Πρόταξε το αίτημα της «επιστροφής στις ρίζες» και με βάση αυτό κινήθηκε σε όλο του το έργο.
Στους πίνακές του αποτυπώνεται η ελληνική καθημερινότητα.
Κυρίως όμως το ελληνικό αστικό στοιχείο, άλλοτε το παραδοσιακό και άλλοτε το καινούριο, με τις πολυκατοικίες που αρχίζουν να φυτρώνουν σαν μανιτάρια κυρίως στην Αθήνα. Μερικές φορές μάλιστα τα δύο αυτά συνυπάρχουν στο έργο.
Το ύφος του είναι συχνά ονειρικό και συνήθως λυρικό. Μερικές φορές αγγίζει τα όρια ενός ποιητικού σουρεαλισμού.
Θεωρείται ο κατ’ εξοχήν «εικονογράφος» της εξέλιξης του αθηναϊκού αστικού τοπίου.
Συντηρητικός στις απόψεις του, εναντιώθηκε στις σύγχρονες τάσεις που έφερναν στην ελληνική σκηνή καλλιτέχνες που είχαν ζήσει στο εξωτερικό στα 50ς και 60ς και κυρίως στον διεθνισμό αυτών των τάσεων.
Είναι από τους δημοφιλέστερους Έλληνες ζωγράφους.
Αυτοπροσωπογραφία
