Βρετανός τοπιογράφος, από τους σημαντικότερους του 19ου αιώνα.
Γιος πλούσιου μυλωνά, γεννήθηκε σε μικρό χωριό και θα αναλάμβανε τη δουλειά του πατέρα του, αλλά το 1799 αποφάσισε ότι θα ασχοληθεί με την τέχνη.
Γράφτηκε στα Royal Academy Schools και αρνούμενος να ζωγραφίσει ιστορικούς πίνακες, όπως παρακινούσαν τότε τους νέους ζωγράφους, αφοσιώθηκε στο τοπίο.
Το 1802 εξέθεσε για πρώτη φορά στη Royal Academy. Αρχικά προτιμούσε την ακουαρέλα, αλλά μετά πέρασε στα λάδια.
Ζούσε στο Λονδίνο, αλλά επισκεπτόταν συχνά τον τόπο καταγωγής του για να ζωγραφίσει, ενώ γύρω στο 1819 ζωγράφιζε και τοπία των εξοχών γύρω από την πρωτεύουσα.
Την εποχή αυτή άρχισε να γίνεται αποδεκτός από κριτικούς και κοινό. Το 1824 μάλιστα κέρδισε χρυσό μετάλλιο για έναν πίνακα που εξέθεσε στο παρισινό Salon, αποκτώντας έτσι διεθνή φήμη - αν και δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα επιτυχημένος εμπορικά - ενώ το 1829 εκλέχτηκε μέλος της Royal Academy.
Η τιμή αυτή ήρθε αργά, κυρίως λόγω του δύσκολου χαρακτήρα του, για τον οποίο ήταν διαβόητος και ενώ ο ίδιος ήταν συντετριμμένος από τον θάνατο από φυματίωση της γυναίκας του, την οποία υπεραγαπούσε.
Τα τελευταία του χρόνια εξακολούθησε να παράγει σημαντικά έργα, αλλά ένοιωθε απομονωμένος και πιθανόν σε κατάθλιψη.
Υπήρξε ο μεγαλύτερος τοπιογράφος της εποχής του, μαζί με τον σύγχρονό του Turner, με τον οποίο είχαν διαφορετική άποψη για το τοπίο και δεν ήταν πολύ κοντά.
Ζωγράφισε την αγγλική ύπαιθρο με ιδιαίτερο ρεαλισμό, ανανεώνοντας το είδος αφού συχνά επέλεγε κοινά αγροτικά τοπία και όχι γραφικά και χαρακτηριστικά μέρη, όπως άλλοι τοπιογράφοι της εποχής.
Φοβισμένος από τις ραγδαίες αλλαγές, απεικόνισε μια ύπαιθρο σταθερή και ανέγγιχτη από την εκβιομηχάνιση που είχε ήδη ξεκινήσει, κινούμενος έτσι στα πλαίσια της ρομαντικής παράδοσης.
Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι πολλές σπουδές του σε σύννεφα, των οποίων κατορθώνει να αποδώσει τη φευγαλέα υφή.
Αυτοπροσωπογραφία στα 20 του χρόνια
