WILLIE BAUMEISTER (1889-1955)

 

Γερμανός ζωγράφος, τυπογράφος και σκηνογράφος. 

Γεννήθηκε στη Στουτγάρδη και αρχικά εκπαιδεύτηκε ως ζωγράφος διακοσμητικών μοτίβων. 

Παράλληλα με την εκπαίδευσή του παρακολούθησε την Καλών Τεχνών της πόλης και συνέχισε σπουδές μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας ως το 1912. Τότε γνώρισε τον Schlemmer, με τον οποίο υπήρξαν φίλοι για όλη τους τη ζωή. 

Το 1914 έκανε την πρώτη του ατομική στην πόλη του. 

Στρατεύτηκε από το 1914 ως το ’18, αλλά παράλληλα κατάφερε να συνεχίσει την δραστηριότητά του. 

Το 1919 έγινε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας November Group, που είχε ιδρύσει ο εξπρεσιονιστής Pechstein. 

Τη χρονιά αυτή έκανε και το πρώτο του σκηνικό (στη συνέχεια φιλοτέχνησε πολλά άλλα). 

Όταν το 1922 εξέθεσε με τον Leger στο Βερολίνο έγινε γνωστός και στο εξωτερικό και άρχισε να παίρνει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις. Ταυτόχρονα ασχολείτο και με τη διαφήμιση. 

Από το 1927 δίδασκε στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Φρανκφούρτης, ενώ το 1929 πήρε μια θέση στο Bauhaus του Dessau. 

Υπήρξε μέλος διαφόρων καλλιτεχνικών ομάδων. 

Με την άνοδο των ναζί στην εξουσία το 1933 διώχτηκε από τις θέσεις του και κέρδιζε τα προς το ζειν κυρίως από τη διαφήμιση. Φυσικά η δουλειά του χαρακτηρίστηκε ως «εκφυλισμένη» και έργα του συμπεριελήφθησαν στην περιβόητη έκθεση του 1937 «Degenerate Art». 

Το 1943 το σπίτι του στη Στουτγάρδη καταστράφηκε και αναγκάστηκε να καταφύγει σε μικρή πόλη των Άλπεων. 

Μετά τον πόλεμο δίδαξε στην Καλών Τεχνών της Στουτγάρδης. 

Μέχρι τον θάνατό του παρέμεινε στην πρώτη γραμμή και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς εκθέσεις (Biennale Βενετίας 1948, San Paulo 1951 κλπ). Πέθανε ενώ ζωγράφιζε. 

Αρχικά επηρεάστηκε από τον ιμπρεσιονισμό και τον κυβισμό και θαύμαζε τον Cezanne. Βαθμιαία όμως, κυρίως μετά το τέλος του Α’ πολέμου, γινόταν όλο και πιο αφαιρετικός. 

Ανέπτυξε προσωπικό αφηρημένο ύφος και «έπαιξε» συχνά με σύμβολα και φιγούρες από πρωτόγονα έργα σε σπήλαια (ήταν και συλλέκτης πρωτόγονων τεχνουργημάτων). 

Δημιούργησε διάφορες σειρές έργων όπως τα λάδια σε άμμο κολλημένο σε καμβά, τα «Ιδεογράμματα» από το 1937 κ.ά. 

Η αφαίρεσή του πέρασε από γεωμετρικό στάδιο, κυρίως όμως είναι γνωστός για τις αφηρημένες "οργανικές" φόρμες του. 

Κατάφερε να συνεχίσει να ζωγραφίζει κατά τη ναζιστική περίοδο, παρά τις οικονομικές και άλλες δυσκολίες. 

Θεωρείται από τους σημαντικότερους και πιο προσωπικούς αφηρημένους καλλιτέχνες.