Σέρβος (τότε γιουγκοσλάβος) ζωγράφος γεννημένος στο Βελιγράδι.
Σπούδασε εκεί αρχιτεκτονική. Μεταξύ 1963-66 υπήρξε βοηθός του κροάτη ζωγράφου Hegedusic στο Ζάγκρεμπ.
Το 1965 κέρδισε βραβείο στη Biennale του Παρισιού και τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε εκεί για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Έγινε ευρύτερα γνωστός από μια έκθεσή του εκεί το 1967, που τον καθιέρωσε ως ένα από τα σημαντικά ονόματα στο χώρο της παραστατικής ζωγραφικής και ιδιαίτερα του κινήματος Narrative Figuration.
Από το 1983 εκλέχτηκε καθηγητής στην Ecole des Beaux-Arts του Παρισιού, θέση που διατήρησε ως το 2000.
Έχει εκθέσει σε πολλά μέρη της Ευρώπης και της Αμερικής (και στην Ελλάδα).
Η δουλειά συχνά επηρεάζεται από τον φωτογράφο Muybridge και συχνά τα θέματά του είναι ζοφερά.
Στα 90ς, με τον εμφύλιο στην πατρίδα του, είχε κάνει μια σειρά από αντιπολεμικές εικόνες.
Βάση του έργου του αποτελεί το σχέδιο και σύνηθες θέμα του είναι το ανθρώπινο σώμα.
