Ιταλός ζωγράφος από τη Βενετία, που θεωρείται από τους τελευταίους σημαντικούς καλλιτέχνες της βενετσιάνικης σχολής.
Τόσο ο πατέρας του όσο και οι δύο αδελφοί του ήταν επίσης ζωγράφοι και κληρονόμησαν το εργαστήριο μετά το θάνατο του πατέρα τους το 1716.
Μεταξύ 1735-1743 πήγε στο εργαστήριο άλλου ζωγράφου, ενώ το πρώτο δικό του έργο χρονολογείται από το 1738.
Φιλοτέχνησε θρησκευτικές τοιχογραφίες σε ναούς και ζωγράφισε κοινωνικές εκδηλώσεις, αλλά παραμένει κυρίως γνωστός από τις πολυάριθμες vedute του (πίνακες συνήθως μεγάλων διαστάσεων που απεικονίζουν απόψεις μιας πόλης) με τοπία της Βενετίας.
Αρχικά ήταν επηρεασμένος από τον Canaletto, τον γνωστότερο ζωγράφο του είδους.
Σύντομα όμως ξέφυγε από την επιρροή αυτή διαμορφώνοντας το δικό του ύφος: Τα έργα του χαρακτηρίζονται από ελεύθερες, χαλαρές πινελιές και είναι σκοτεινότερα σε σχέση με την ηλιόλουστη και γεμάτη χάρη ακρίβεια του Canaletto.
Δείχνουν μια συννεφιασμένη, γκρίζα Βενετία με νερά σχεδόν λασπώδη.
Όταν ζωγραφίζει σκηνές πλήθους οι άνθρωποι είναι μικροσκοπικοί, χαμένοι σε αχανείς αίθουσες.
Ποτέ δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία και, αν και είχε αρκετές παραγγελίες, πέθανε φτωχός.
Το έργο του αναγνωρίστηκε ένα περίπου αιώνα μετά από τους ιμπρεσιονιστές, που θεώρησαν ότι τους ταίριαζε ο χαλαρός και πιο αυθόρμητος τρόπος που ζωγράφιζε, θεωρώντας τον έναν από τους προδρόμους τους.
