Ιταλός ζωγράφος, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μανιερισμού.
Πολύ μικρός έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς (ο πατέρας του ήταν επίσης ζωγράφος) και ανατράφηκε από τη γιαγιά του, η οποία τον έστειλε στη Φλωρεντία.
Σύμφωνα με τον Vasari εκεί μαθήτευσε κοντά σε μεγάλους καλλιτέχνες (Leonardo Da Vinci, Piero di Cosimo, Andrea del Sarto κ.ά.)
Ταξίδεψε στη Ρώμη, όπου επηρεάστηκε από τον Michelangelo, κυρίως όμως δούλεψε στη Φλωρεντία και στη γύρω περιοχή υπό την προστασία των Μεδίκων.
Ο Vasari και πάλι τον περιγράφει ως μελαγχολικό και ψυχολογικά ασταθή. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε σχεδόν ως ερημίτης.
Δυστυχώς πολλά από τα έργα του έχει καταστραφεί ή χαθεί. Οι σημαντικές τοιχογραφίες μάλιστα που φιλοτέχνησε για ένα ναό στη Φλωρεντία είναι γνωστές σήμερα μόνο από αρχικά σχέδιά του.
Τα θέματά του είναι συνήθως θρησκευτικά, αν και έχει κάνει και αρκετά πορτρέτα (κυρίως των Μεδίκων, όταν διακόσμησε τη βίλα τους) και κάποια μυθολογικά έργα.
Το έργο του θεωρείται πρωτοποριακό, καθώς απομακρύνεται από την κλασικότητα και την ηρεμία της Αναγέννησης. Οι συνθέσεις του είναι ασυνήθιστες, όπως και οι επιμήκεις φιγούρες του, οι οποίες συστρέφονται με παράξενους τρόπους, οι στάσεις τους και οι προοπτικές είναι πολύπλοκες και κάποιες φορές μοιάζουν να αψηφούν τους νόμους της βαρύτητας.
Επίσης παραβαίνει συνήθεις συμβάσεις θεολογικών θεμάτων (π.χ. σε ένα από τα σχέδια που σώζονται από τις κατεστραμμένες τοιχογραφίες που προαναφέραμε απεικονίζει τον Θεό στα πόδια του Χριστού και όχι το αντίστροφο).
