Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης και εικονογράφος, από τους σημαντικότερους των μεταϊμπρεσιονιστών.
Γεννήθηκε στο Παρίσι και σπούδασε νομικά. Το 1888 μάλιστα κάνει την πρακτική του ως δικηγόρος.
Αυτοπροσωπογραφία
Παράλληλα σπούδαζε τέχνη στην Ακαδημία Julien, όπου γνώρισε τους μετέπειτα συνοδοιπόρους του Serusier, Denis κ.ά. και το 1888 συνεχίζει στη Beaux Arts, όπου συναντά τους Vuillard, Roussel κ.ά.
Από το 1893 έως το θάνατό του έζησε με τη Marthe de Meligny – αν και είχε εξωσυζυγικές σχέσεις.
Στα τέλη του 1888 εγκαταλείπει τη δικηγορία και με τους φίλους του σχηματίζουν την ομάδα των Nabis, που επηρεάζεται κυρίως από τον Γκωγκέν. Ο Bonnard δεν ενδιαφέρεται για τις μυστικιστικές τάσεις κάποιων μελών της ομάδας και είναι χιουμορίστας και πιο προσγειωμένος.
Το 1891 εκθέτει για πρώτη φορά με ανεξάρτητους καλλιτέχνες, αρχίζει να εικονογραφεί στο περιοδικό La Revue Blanche, ενώ μεγάλη επιρροή εξασκούν πάνω του τα γιαπωνέζικα χαρακτικά που φτάνουν στη Γαλλία.
Τον ενδιαφέρουν επίσης οι διακοσμητικές τέχνες, προσχωρεί για λίγο στην Art Nouveau και ζωγραφίζει σπάνιες όψεις του Παρισιού.
Το 1895 κάνει την πρώτη του έκθεση με ζωγραφική, χαρακτικά και αφίσες. Από τις αρχές του 20ού αιώνα πειραματίζεται με πολλές διαφορετικές μεθόδους και υλικά, δίχως όμως να χάσει το προσωπικό του ύφος.
Η φήμη του μεγαλώνει. Θα εικονογραφήσει βιβλία γνωστών συγγραφέων και ήδη το 1924 θα γίνει μεγάλη αναδρομική του έκθεση.
Ο πόλεμος τον αναγκάζει να εγκαταλείψει το Παρίσι και να εγκατασταθεί στη νότια Γαλλία, όπου αρνείται να κάνει πορτρέτο του γάλλου ηγέτη / συνεργάτη των ναζί Petain.
Η δουλειά του είναι σημαντική όχι μόνο στη ζωγραφική, αλλά και στη χαρακτική και τις γραφικές τέχνες.
Το χαρακτηριστικότερο θέμα του είναι τα πολλά εσωτερικά, συνήθως με γυμνά της γυναίκας του που ζωγραφίζεται από ασυνήθιστες γωνίες και που αποτέλεσε το συχνότερο μοντέλο του.
Η δύναμη του έργου του έγκειται στη χρήση του πλούσιου και λαμπερού χρώματος. Υπήρξε σημαντικότατη μορφή για το πέρασμα από τον ιμπρεσιονισμό στη μοντέρνα τέχνη.
