LEONOR FINI (1907-1996)

 

Αργεντινή σουρεαλίστρια ζωγράφος γεννημένη στο Μπουένος Άιρες. 

 

Ο πατέρας της ήταν πλούσιος, αλλά τυραννικός και με ακραίες θρησκευτικές πεποιθήσεις. 

 

Καταπίεζε τη γυναίκα του, ώσπου εκείνη «δραπέτευσε» παίρνοντας μαζί και τη 18 μηνών Leonor και επέστρεψε στους δικούς της στην Τεργέστη. 

 

Μεγάλωσε εκεί, ανέπτυξε επαναστατικό και ατίθασο χαρακτήρα και αποβλήθηκε από αρκετά σχολεία. 

 

Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς ο πατέρας της αρνιόταν να δώσει διαζύγιο (η μητέρα της το κέρδισε σε ιταλικό δικαστήριο μόλις το 1919), οπότε και οι δύο συχνά έφευγαν ή μεταμφιέζονταν για να αποφύγουν τη φυλάκιση. 

 

 

Η μικρή Leonor αρρώστησε σοβαρά στα μάτια και όταν τελικά ανάρρωσε αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνιδα. 

 

Στα 17 της πήγε στο Μιλάνο και αμέσως εξέθεσε το πρώτο της έργο σε γκαλερί. 

 

Στη συνέχεια άρχισε να παίρνει παραγγελίες για πορτρέτα. 

 

Το 1929 έκανε την πρώτη της ατομική. 

 

Παραβάν

Το 1931 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, γνώρισε τους Carra και DeChirico, που την επηρέασαν, μπήκε στον κύκλο των σουρεαλιστών, φωτογραφήθηκε γυμνή από τον Cartier-Bresson και ταξίδεψε στην Ευρώπη με αυτοκίνητο. 

 

Δεν απέκτησε ποτέ επίσημη καλλιτεχνική παιδεία. 

 

Το 1936 έκανε μεγάλη έκθεση στη Νέα Υόρκη και το 1943 πήρε μέρος σε ιστορική έκθεση γυναικών στο Guggenheim. 

 

Από τα 30ς ως τα 70ς σχεδίασε κοστούμια για θέατρο, μπαλέτο και κινηματογράφο και εικονογράφησε βιβλία, με γνωστότερο τη Justine του De Sade (1944). 

 

Το 1986 έγινε μεγάλη αναδρομική της στο Παρίσι. 

 

Στα 70ς έγραψε και 3 μυθιστορήματα. Ζωγράφισε πολλά πορτρέτα επωνύμων. 

 

Η σουρεαλιστική της ζωγραφική εκπέμπει έντονο ερωτισμό. 

 

Οι «πρωταγωνιστές» της είναι σχεδόν πάντοτε γυναίκες, συχνά σε θέση ισχύος, ή ανδρόγυνα όντα, καθώς και τέρατα (σφίγγες, λυκάνθρωποι κλπ.) 

 

Ανοιχτά αμφισεξουαλική, είχε συγχρόνως διάφορους δεσμούς. 

 

Από το 1952 ως το τέλος τους έζησε στο διαμέρισμά της με δύο άντρες και πολλές (έως και 23!) γάτες.

 

 

 

 

 Αυτοπροσωπογραφία