Κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης με διεθνή φήμη.
Γεννήθηκε στη Medellin και έμεινε ορφανός από πατέρα στα 2 του χρόνια.
Έκανε την πρώτη του έκθεση το 1952 στη Μπογκοτά και την ίδια χρονιά γράφτηκε στην εκεί Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε ζωγραφική για ένα χρόνο.
Πέρασε για λίγο από το Παρίσι και τελικά εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία, όπου συνέχισε τις σπουδές του. Συγχρόνως μελετούσε την ευρωπαϊκή κλασική τέχνη.
Το 1955 επέστρεψε στη Μπογκοτά και μετά πήγε στο Μεξικό, όπου έκανε εκθέσεις. Κάπου εκεί άρχισε να «μεγαλώνει» τους όγκους των πραγμάτων (άψυχων και έμψυχων) που ζωγράφιζε. Αυτό γίνεται ξεκάθαρο στα τέλη του 1956.
Όταν επέστρεψε στη Μπογκοτά είχε ήδη αναγνωριστεί και διορίστηκε καθηγητής στην Καλών Τεχνών μόλις 26 ετών (!)
Από το 1960 εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη. Αρχίζει να «παραφράζει» γνωστά έργα τέχνης μεταφέροντάς τα στο δικό του ύφος, δίχως να επηρεαστεί από τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και την ποπ αρτ που τότε κυριαρχούσαν στις ΗΠΑ.
Στα μέσα των 60ς είναι πλέον παγκοσμίως γνωστός.
Από το 1973 εγκαθίσταται στο Παρίσι και ασχολείται όλο και περισσότερο με τη γλυπτική.
Το 1974 οργανώνεται στη Μπογκοτά η πρώτη του αναδρομική, για να ακολουθήσουν σύντομα κι άλλες. Από το 1980 έζησε στην Τοσκάνη.
Το έργο του είναι κυρίως ανθρωποκεντρικό και απόλυτα χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο : Αποτελείται από υπερβολικά ευτραφείς φιγούρες και αναπαριστά (με συμπάθεια) την καθημερινή ζωή των μικροαστών.
Ωστόσο το 2003 έκανε μια σειρά καθαρά πολιτικών / καταγγελτικών έργων που αναφέρονται στη φρίκη του Abu Ghraib, φυλακές όπου οι αμερικανοί βασάνιζαν ιρακινούς αιχμαλώτους.
Ο θάνατος του Εσκομπάρ
