Από τους σημαντικότερους Ιταλούς ζωγράφους και αρχιτέκτονες της Αναγέννησης, γνωστός απλώς ως Ραφαήλ.
Ο πατέρας του ήταν ζωγράφος της αυλής του μικρού, αλλά λαμπρού δουκάτου του Ουρμπίνο και ο Ραφαήλ, που έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς στα 11 του χρόνια, έδειξε από μικρός το ταλέντο του.
Το 1500 ολοκληρώνει τη μαθητεία του στο ζωγράφο Περουτζίνο, του οποίου η επιρροή φαίνεται στα πρώτα έργα του.
Εργάστηκε σε διάφορες πόλεις, αφομοίωσε τη φλωρεντινή τέχνη και το 1508 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Αγαπημένος καλλιτέχνης δύο παπών, δούλεψε επί χρόνια τα σπουδαιότερα ίσως έργα του, τις τοιχογραφίες σε αίθουσες του Βατικανού.
Από τις τοιχογραφίες του Βατικανού: Η απελευθέρωση του Πέτρου
Είχε αποκτήσει μεγάλο εργαστήριο με πολλούς βοηθούς, οι οποίοι εκτελούσαν μέρος των έργων πάνω σε δικά του σχέδια.
Εκτός από θρησκευτικά και μυθολογικά θέματα ζωγράφισε και σημαντικά πορτρέτα.
Παρά τον πρόωρο θάνατο στα 37 του μόλις χρόνια υπήρξε παραγωγικότατος.
Καθιέρωσε ένα προσωπικό στιλ, που χαρακτηρίζεται από τη γλυκύτητα των μορφών και την αρμονία της σύνθεσης, σε αντίθεση με το πάθος που διέπει το έργο του σύγχρονού του Michelangelo.
Αυτοπροσωπογραφία
