Ρώσος (Ουκρανός με τα σημερινά δεδομένα) ζωγράφος, αρχιτέκτονας και σκηνογράφος.
Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν 2 ετών, οπότε μεγάλωσε με τον μηχανικό πατέρα του στο Χάρκοβο, ο οποίος πέθανε το 1904.
Έτσι ο νεαρός Vladimir αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του στη σχολή τέχνης της πόλης και να γίνει μηχανικός στα καράβια. Ταξίδεψε στη Μαύρη Θάλασσα και στην Αίγυπτο.
Τελικά φοίτησε σε σχολή καλών τεχνών στην Penza, απ’ όπου αποφοίτησε το 1910.
Το 1911 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα και αρχικά ήταν αγιογράφος. Ταυτόχρονα ήταν επαγγελματίας μουσικός και έπαιζε bandura (ένα παραδοσιακό ουκρανικό όργανο).
Σε ένα ταξίδι στο Παρίσι το 1913 γνώρισε το έργο του Picasso.
Δέχτηκε θετικά την επανάσταση του 1917 και συνεργάστηκε με την κυβέρνηση στην πρώτη της περίοδο.
Το 1919 αρχίζει να σχεδιάζει το γνωστότερο έργο του, το κολοσσιαίο μνημείο της 3ης Διεθνούς. Το κτίριο από μέταλλο γυαλί, θα είχε ύψος 400 μέτρα (!) και θα περιείχε 3 κτίσματα (έναν κύβο, μια πυραμίδα και έναν κύλινδρο), που θα περιστρέφοντας με διαφορετικές ταχύτητες. Το έργο, για οικονομικούς και πρακτικούς λόγους, δεν χτίστηκε ποτέ.
Θεωρείται επίσης πρόδρομος του κονστρουκτιβισμού με τα προεπαναστατικά «ανάγλυφά» του, κατασκευές από ξύλο και μέταλλο.
Το 1915 συγκρούστηκε με τον μέχρι τότε φίλο και συνεργάτη του Malevitch για καλλιτεχνικούς λόγους.
Εκτός από τη ζωγραφική και τη γλυπτική ασχολήθηκε με τις εφαρμοσμένες τέχνες κάνοντας σχέδια για ρούχα, χρηστικά αντικείμενα, αλλά και μηχανές πτήσης.
Από το 1925 δίδαξε στη σχολή τέχνης στο Κίεβο. Στα 30ς έκανε πολλά θεατρικά σκηνικά.