Γάλλος ζωγράφος και θεωρητικός γεννημένος στη Νάντη από παλιά στρατιωτική οικογένεια.
Ενώ ο καθηγητής του στην Beaux Arts της Νάντης ήταν ένας παραδοσιακός πορτρετίστας, εκείνος ενδιαφερόταν από μικρός για τις μοντέρνες τάσεις της τέχνης.
Το 1903 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και άρχισε να εκθέτει. Από τα 20 του ήδη χρόνια κατάφερε να ζει από τη ζωγραφική.
Μπήκε στους κύκλους της εικαστικής πρωτοπορίας και εξέθεσε συχνά με πολλούς γνωστούς μοντέρνους καλλιτέχνες. Αρχικά, επηρεασμένος από τον Σερά, υπήρξε ντιβιζιονιστής και στη συνέχεια φωβιστής.
Από την ντιβιζιονιστική και την φωβιστική περίοδο.
Από το 1908 στράφηκε στον κυβισμό. Στο ύφος αυτό φιλοτέχνησε τα γνωστότερα έργα του.
Το 1912 δημοσίευσε με τον επίσης κυβιστή Gleizes το πρώτο βιβλίο του για τον κυβισμό «Du Cubisme”, ενώ υπήρξε από τους ιδρυτές της κυβιστικής ομάδας Section d’Or (1911-1914).
Είναι επίσης από τους βασικούς εκπροσώπους της δεύτερης φάσης του κινήματος (μετά το 1915), του λεγόμενου Crystal Cubism, όπου οι φόρμες αναλύονται σε γεωμετρικά σχήματα.
Η άποψή του, όπως φαίνεται στα θεωρητικά του έργα, ήταν ότι η κλασική ζωγραφική είναι στατική, ενώ ο κόσμος είναι δυναμικός και σε διαρκή κίνηση και αλλαγή. Ο κυβισμός τον απέδιδε καλύτερα καθώς καταργούσε την προοπτική, απεικόνιζε ένα αντικείμενο από πολλές όψεις ταυτόχρονα, ενώ εισήγαγε στην τέχνη και τον παράγοντα του χρόνου (οι απόψεις αυτές συνέπιπταν – ή αλληλοεπηρεάζονταν - μ’ αυτές των επιστημόνων. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο θεμελιωτής της κβαντομηχανικής Niels Bohr είχε στο γραφείο του ένα μεγάλο έργο του Metzinger).
Σε αντίθεση με την πρώτη φάση του κυβισμού, ο Metzinger χρησιμοποιούσε περισσότερα χρώματα, τα οποία με την πάροδο του χρόνου έγιναν εντονότερα. Σύμφωνα με κάποιους θεωρητικούς «ανέμειξε» τον κυβισμό με το φωβισμό.
