Αυστριακός ζωγράφος που γεννήθηκε κοντά στη Βιέννη. Στα 14 του γράφτηκε στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης και μελέτησε τις τεχνικές του ψηφιδωτού και της τοιχογραφίας. Η πρώτη δουλειά που ανέλαβε με τον αδελφό του και έναν άλλο ζωγράφο ήταν οι τοιχογραφίες των λουτρών του Κάρλσμπαντ το 1880.
Έγινε σύντομα γνωστός και ήδη το 1888 τιμήθηκε με το Αυτοκρατορικό Βραβείο, αν και το 1893 απέτυχε να διοριστεί καθηγητής στην Καλών Τεχνών.
Σύντομα απέρριψε το κλασικό ύφος των πρώτων έργων του και το 1897 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Sezession
(Απόσχιση) της Βιέννης (η οποία έπαιξε βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της Art
nouveau), συμμετείχε στις εκθέσεις της και έγραφε στο περιοδικό της.
Το 1894 ανέλαβε τοιχογραφίες για το Πανεπιστήμιο της Βιέννης, τρεις όμως μεγάλοι πίνακες που φιλοτέχνησε δεν χρησιμοποιήθηκαν τελικά λόγω του έντονου ερωτισμού τους (είχε κατηγορηθεί τότε ως πορνογράφος). Οι υπόλοιπες τοιχογραφίες καταστράφηκαν το 1944 από τους ναζί (σήμερα υπάρχουν μόνο ασπρόμαυρες φωτογραφίες τους).
Φιλοτέχνησε πολλές προσωπογραφίες γυναικών της Βιέννης και μια μεγάλη τοιχογραφία στο κτίριο της Sezession
αφιερωμένη στον Μπετόβεν. Το 1905 αποχώρησε από την ομάδα.
To 1909 ταξίδεψε στο Παρίσι, επηρεάζεται από τον φωβισμός
και τον Toulouse
Lautrec και περιορίζει τα διακοσμητικά στοιχεία στο έργο του. Σ’ αυτή την τελευταία φάση ζωγραφίζει και τα πολύ ιδιαίτερα τοπία του.
Η έντονα αναγνωρίσιμη ζωγραφική του χαρακτηρίζεται συχνά από ερωτισμό, ενώ με τα χαρακτηριστικά πλούσια διακοσμητικά στοιχεία και τα χρυσά, αφηρημένα φόντα, γίνεται από τους πρώτους που καταφέρνει να συνδυάσει το παραστατικό με το αφηρημένο.
Αυτοπροσωπογραφία
