Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης από τη Φλωρεντία.
Γιος χρυσοχόου, μαθήτευσε αρχικά κοντά στον πατέρα του και αργότερα σε ζωγράφους και γνωριζόταν καλά με σύγχρονούς του καλλιτέχνες, όπως ο Botticelli και ο Perugino.
Μια από τις πρώτες του παραγγελίες στη δεκαετία του 1470 ήταν οι τοιχογραφίες μιας εκκλησίας στο San Cimignano.
Έγινε γνωστός και περιζήτητος φιλοτεχνώντας κυρίως τοιχογραφίες σε ναούς, αλλά και πορτρέτα ευγενών και άλλων. Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν και ο νεαρός Michelangelo.
Επηρεάστηκε από το ρεαλισμό που πετύχαιναν οι βόρειοι καλλιτέχνες (Φλαμανδοί, Γερμανοί κλπ.), οι οποίοι χρησιμοποιούσαν λάδι αντί της τέμπερας των Ιταλών. Πέθανε στα 45 του από κάποια επιδημία.
Το έργο του ξεχωρίζει για την άρτια σύνθεση και τεχνική του, τη βαθιά γνώση της προοπτικής, τις εκπληκτικές λεπτομέρειες, αλλά και την διακοσμητική διάθεση.
Χαρακτηριστικό του γνώρισμα (που του χάρισε μεγάλη επιτυχία όσο ζούσε), ήταν ότι στα θρησκευτικά έργα του ενσωμάτωνε στοιχεία της εποχής του (αρχιτεκτονικά, διακοσμητικά, ενδυματολογικά κλπ.), αλλά και συγκεκριμένα σύγχρονά του πρόσωπα (ακόμα και ολόκληρες οικογένειες ευγενών που είχαν παραγγείλει το έργο κ.ά., αλλά και, ενίοτε, δικές του αυτοπροσωπογραφίες).
