Έλληνας ζωγράφος γεννημένος στο Χάνδακα (το σημερινό Ηράκλειο). Αρχικά εκπαιδεύτηκε στην αγιογραφία (κρητική σχολή).
Αυτοπροσωπογραφία
Πιθανόν το 1567 πήγε στη Βενετία και ήρθε σε επαφή με το έργο του Tiziano και του Tintoretto.
.jpg)
Το 1570 πήγε στη Ρώμη και τελικά κατέληξε στην Ισπανία, τουλάχιστον από το 1577, αρχικά στη Μαδρίτη και τελικά στο Τολέδο, όπου εγκαταστάθηκε οριστικά και καθιερώθηκε.
Το εργαστήριό του εκεί, στο οποίο τον βοηθούσε ο γιος του, γνώρισε ακμή μεταξύ 1600-1607. Ήταν εκκεντρική προσωπικότητα και στην εποχή του εκτιμήθηκε περισσότερο από διανοούμενος και λόγιους παρά από συναδέλφους του.
Εναντιώθηκε στους κανόνες της τέχνης της εποχής του, αρνήθηκε τον ρεαλισμό στη ζωγραφική και δημιούργησε ένα προσωπικό ύφος – με μνήμες από τη βυζαντινή τέχνη - που χαρακτηρίζεται από μακρόστενα πρόσωπα και σώματα, γεμάτες πνευματικότητα, εκστατικές μορφές και συστραμμένα σώματα.
Φιλοτέχνησε κυρίως θρησκευτικά θέματα και πορτρέτα.
Για αιώνες μετά το θάνατό του είχε ξεχαστεί, θεωρούμενος ως ένας ακόμα μανιεριστής, ώσπου στα μέσα του 19ου αιώνα επανανακαλύφτηκε από τους γάλλους ρομαντικούς, που τον θεώρησαν πρόγονό τους, ενώ στις αρχές του 20ού επίσης πρόγονό τους τον θεώρησαν οι εξπρεσιονιστές.
Σήμερα θεωρείται από τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών.
