Από τους γνωστότερους Έλληνες ζωγράφους του 20ού αιώνα, γεννημένος στην Άρτα.
Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα το 1927.
Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, απ᾽ όπου αποφοίτησε το 1936.
Από το 1937 ως την κήρυξη του πολέμου συνέχισε τις σπουδές του στη Ρώμη και το Παρίσι.
Από το 1948 ως το 1983 δίδαξε στην ΑΣΚΤ. Το διδακτικό του έργο θεωρείται αποφασιστικής σημασίας για την κατεύθυνση της ελληνικής μεταπολεμικής τέχνης.
Παράλληλα με τη ζωγραφική και τη χαρακτική ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία (Θέατρο Τέχνης του Κουν, Εθνικό Θέατρο) και φιλοτέχνησε πολλά εξώφυλλα βιβλίων για τις εκδόσεις Ίκαρος.
Το 1958 εκπροσώπησε την Ελλάδα (με τον Τσαρούχη και το Σώχο) στη Μπιενάλε της Βενετίας.
Στο έργο του κυρίαρχο ρόλο έχει η ανθρώπινη και κυρίως η γυναικεία φιγούρα, αρχικά ρεαλιστική, με σκοτεινά χρώματα και μνήμες από φαγιούμ και στη συνέχεια όλο και πιο αφαιρετική, με τα έργα των τελευταίων του χρόνων να κινούνται στα όρια της αφηρημένης τέχνης.
Αυτοπροσωπογραφία
