Έλληνας ζωγράφος γεννημένος στη Σαλαμίνα.
Παρά την ταπεινή καταγωγή και τη φτώχεια της οικογένειας σπούδασε στην Καλών Τεχνών και κέρδισε υποτροφία για σπουδές στο Μόναχο.
Παρέμεινε εκεί ως το 1879 και συνδέθηκε φιλικά με τον Νικόλαο Γύζη.
Όταν επέστρεψε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, στην περιοχή του Θησείου και, ενώ ήταν και εξαιρετικός τοπιογράφος, άρχισε να δέχεται παραγγελίες για πορτρέτα από ευκατάστατους αστούς.
Κάνει αρκετές εκθέσεις μεταξύ 1881 και 1896. Το 1890 μάλιστα τιμάται με το χάλκινο μετάλλιο στον διαγωνισμό του Παρνασσού.
Επίσης το 1900 και 1903 παίρνει μέρος στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού και της Αθήνας αντίστοιχα. Φιλοτεχνούσε κατά καιρούς και αγιογραφίες για βιοποριστικούς κυρίως λόγους.
Ως άνθρωπος ήταν απλός και μοναχικός και δεν του άρεσε να παίρνει μέρος στις καλλιτεχνικές διαμάχες.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του απομονώθηκε στο μικρό σπίτι του, ξεχάστηκε απ’ όλους και πέθανε σε ακραία φτώχεια.
Αρχικά μάλιστα δεν υπήρχαν λεφτά ούτε για την κηδεία.
Είναι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της λεγόμενης Σχολής του Μονάχου.
Υπήρξε εξαιρετικός τοπιογράφος, σπουδαίος στην απεικόνιση καθημερινών σκηνών – θέμα που τον ενδιέφερε ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, αλλά και πολύ καλός πορτρετίστας.
Άφησε πίσω του λίγο σε ποσότητα έργο.
Αυτοπροσωπογραφία
