Γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος γεννημένος στη Λιμόζ.
Η οικογένεια μετακόμισε στο Παρίσι το 1844.
Από παιδί παρακολουθούσε βραδινά μαθήματα σχεδίου. Ήταν επίσης μαθητευόμενος σε εργοστάσιο πορσελάνης, όπου ζωγράφιζε πιάτα και ξεχώρισε για το σχεδιαστικό του ταλέντο.
.jpg)
Επισκεπτόταν συχνά το Λούβρο, όπου αγαπούσε ιδιαίτερα τους ζωγράφους του 18ου αιώνα (
Watteau, Fragonard, Boucher κλπ.) Από το 1862 παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήριο του ζωγράφου Glaire, όπου γνώρισε τους
Άρχισε να εκθέτει στο Salon από το 1864, αλλά η πρώτη του επιτυχία ήρθε το 1868.
Έως τον γαλλο-πρωσικό πόλεμο του 1870, κατά τον οποίο πολέμησε, έζησε πολύ φτωχικά.
Το 1874 παίρνει μέρος στην πρώτη, ιστορική έκθεση των ιμπρεσιονιστών και στη συνέχεια και στις δύο επόμενες. Μετά το 1877 επιστρέφει στις εκθέσεις στο Salon και γίνεται πλέον απόλυτα επιτυχημένος.
Από το 1892 προσβάλλεται από ρευματοειδή αρθρίτιδα, γεγονός που τον δυσκολεύει στη ζωγραφική και αργότερα, όταν χειροτερεύει, τον αναγκάζει επινοεί τρόπους για να ζωγραφίζει (π.χ. έδενε το πινέλο στο χέρι).
Στην καθαρά ιμπρεσιονιστική του περίοδο ζωγραφίζει ευδαιμονικές σκηνές πλήθους (χορούς, φιλικές συγκεντρώσεις, βόλτες σε πάρκα κλπ.), συλλαμβάνοντας φευγαλέες στιγμές αληθινής ζωής.
Από τα μέσα των ‘80ς φεύγει από την ομάδα και η τεχνική του γίνεται πιο αυστηρή και «κλασική», ζωγραφίζοντας κυρίως γυναικείες φιγούρες, γυμνές ή ντυμένες, με χαρακτηριστικό, αναγνωρίσιμο ύφος.
Ένας από τους γιους του είναι ο μεγάλος σκηνοθέτης Jean Renoir.
