Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα BECKMANN MAX (1884-1950). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα BECKMANN MAX (1884-1950). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024

MAX BECKMANN (1884-1950)

                                                                              The actors

Γερμανός ζωγράφος γεννημένος στη Λειψία. 

 

Night

Σπούδασε στην Ακαδημία Τεχνών της Βαϊμάρης (1899-1903). Το 1903 πήγε στο Παρίσι, όπου επηρεάστηκε από τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν» του Picasso, τους ναϊφ και την πρωτόγονη τέχνη. 

 


The acrobats

Το 1904 εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο. Αρχικά ζωγράφιζε ιμπρεσιονιστικά, σύντομα όμως προχώρησε προς περισσότερο ρεαλιστικές κατευθύνσεις, ενώ ασχολείτο και με τη χαρακτική. 

 


Έκανε την πρώτη του ατομική το 1912. Στον Α’ παγκόσμιο κατατάχτηκε εθελοντικά στο Ιατρικό Σώμα. Η φρίκη του πολέμου τον συγκλόνισε και το 1915 κατέρρευσε νευρολογικά, αποστρατεύτηκε και κατοίκησε στη Φρανκφούρτη. 

 


Οι εφιαλτικές πολεμικές εμπειρίες τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή και άλλαξαν τη δουλειά του. 

 


Στα 20ς έγινε μέλος της Nέας Αντικειμενικότητας, ρεαλιστικής τάσης που εναντιώθηκε στον συναισθηματισμό του εξπρεσιονισμού. 

 

 

Ασχολήθηκε με ποικίλα θέματα, μεταξύ των οποίων και σκηνές τσίρκου. Μεταξύ 1925-33 δίδαξε τέχνη στη Φρανκφούρτη, πριν επιστρέψει στο Βερολίνο. Γνώρισε επιτυχία και μάλιστα το 1928 και 1930 έγιναν δύο αναδρομικές του.

 


 Με την άνοδο των ναζί απολύθηκε, τα έργα του κατέβηκαν από τα μουσεία και, φυσικά, συμπεριλήφθηκε στους «παρακμιακούς καλλιτέχνες». 

 


Το 1937 εγκατέλειψε τη Γερμανία και κατέφυγε στο Άμστερνταμ, όπου έζησε για 10 χρόνια. Το 1947 κατάφερε να πάει στις ΗΠΑ, όπου δίδαξε στο πανεπιστήμιο του St. Lewis ως τον θάνατό του. 

 


Επηρεασμένος από τη γοτθική τέχνη φιλοτέχνησε πολλά τρίπτυχα. Σε όλη την καριέρα του δημιούργησε πλήθος αυτοπροσωπογραφιών. 

 


3 αυτοπροσωπογραφίες


Χαρακτηριστικά ωστόσο στοιχεία των  έργων του, που συνήθως είναι ασφυκτικά πυκνά και πολυπρόσωπα, είναι η διερεύνηση της βίας, του τρόμου, της φρίκης και της ανθρώπινης σκληρότητας, θέματα που «τροφοδοτήθηκαν» τόσο από την τραυματική εμπειρία του πρώτου πολέμου όσο, κυρίως, από τη ναζιστική φρίκη. 

 


Το έργο του είναι πολύ προσωπικό, συχνά αλληγορικό και αινιγματικό και, παρά το ότι ο ίδιος αρνιόταν τον εξπρεσιονισμό, κατατάσσεται κάπου μεταξύ εξπρεσιονισμού – η παραμόρφωση των μορφών – και Νέας Αντικειμενικότητας.

 


 

MONSU DESIDERIO (17ος αιώνας)

  Σε άγνωστο ζωγράφο με το όνομα αυτό αποδίδονταν στις αρχές του 17ου αιώνα στη Napoli έργα με συγκεκριμένο ύφος και θεματολογία.    Το μ...