Ιταλός ζωγράφος και γλύπτης, γεννημένος στο Λιβόρνο από εβραϊκή οικογένεια.
Η χρεωκοπία του πατέρα του λίγο μετά τη γέννησή του δημιούργησε μόνιμα οικονομικά προβλήματα στην οικογένεια, ενώ η υγεία του ήταν εύθραυστη από την παιδική του ηλικία.
Σπούδασε τέχνη στη Φλωρεντία και τη Βενετία έως το 1904. Το 1905 πήγε στο Παρίσι και έμεινε στη Μονμάρτη, συνοικία όπου ζούσαν οι περισσότεροι πρωτοποριακοί καλλιτέχνες της εποχής, ενώ είχε ήδη ξεκινήσει τις καταχρήσεις με ναρκωτικά και αλκοόλ, τις οποίες συνέχισε σε όλη του τη ζωή.
Από το 1909 έμενε στο Μονπαρνάς. Έζησε ένα θυελλώδη έρωτα με τη ρωσίδα ποιήτρια Anna Akhmatova, ο μεγάλος του έρωτας όμως υπήρξε η Jeanne Hébuterne, την οποία αποθανάτισε σε πολλά από τα γνωστότερα έργα του.
Μεταξύ 1909-1915, μετά τη γνωριμία του με τον Brancusi, ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη γλυπτική, αν και σώζονται λίγα μόνο γλυπτά του (ο ίδιος είχε καταστρέψει πολλά), τα οποία είναι σαφώς επηρεασμένα από την αφρικάνικη γλυπτική.
Το 1918, μετά από μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, το ζεύγος εγκαταστάθηκε στην ηλιόλουστη Κυανή Ακτή, όπου ζωγράφισε τα γνωστότερα ίσως έργα και όπου πέθανε στα 36 του. Την επόμενη μέρα η έγκυος Hébuterne αυτοκτόνησε.
Η μοναδική του έκθεση έγινε στο Παρίσι το 1917, προσέλκυσε πλήθος κόσμου, δημιούργησε όμως σκάνδαλο λόγω των μεγάλων γυμνών που περιείχε και προκάλεσε την επέμβαση της αστυνομίας, η οποία την διέκοψε.
Στη ζωγραφική επηρεάστηκε αρχικά από τον Toulouse Lautrec, στη συνέχεια όμως από το Cezanne. Ανέπτυξε ένα προσωπικό και άμεσα αναγνωρίσιμο ύφος που δύσκολα κατατάσσεται σε σχολές.
Το κύριο μέρος της θεματικής του είναι πορτρέτα – με τα χαρακτηριστικά μακρόστενα πρόσωπα – και αισθησιακά γυναικεία γυμνά.
