Ήταν γιος χρυσοχόου. Από το 1842 σπούδασε στο Παρίσι, αρχικά κοντά σε ζωγράφους και μετά στη Beaux-Arts.
Ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου έμεινε για ένα χρόνο.
Από την αρχή οπαδός του νεοκλασικισμού, ήταν επικεφαλής μιας σχετικής ομάδας που αποκαλούνταν «Neo-Grec».
Yποστηρίχτηκε και έγινε γνωστός από τον επιδραστικό κριτικό και συγγραφέα Theophile Gautier.
Από το 1847 εξέθετε στο παρισινό Salon. Το 1852 έλαβε μια παραγγελία από τον Ναπολέοντα ΙΙΙ για μια μεγάλη τοιχογραφία που θα συνδύαζε την εποχή του Αυγούστου στη Ρώμη με τη γέννηση του Χριστού.
Με την αμοιβή πραγματοποίησε μεγάλα ταξίδια στην Κωνσταντινούπολη και μετά στην Ελλάδα, την Τουρκία και αλλού.
Το 1853 απέκτησε νέο στούντιο στο Παρίσι, που έγινε σημείο συνάντησης καλλιτεχνών από διάφορους χώρους (Gautier, Berlioz, Brahms, Rossini, Γεωργία Σάνδη κ.ά.)
Το 1856 επισκέφτηκε για πρώτη την Αίγυπτο και άλλα μέρη της Μέσης Ανατολής και ξεκίνησε μεγάλη σειρά με οριενταλιστικά θέματα (έκανε και άλλα ταξίδια αργότερα).
Το 1864 έγινε καθηγητής στη Beaux-Arts, θέση που διατήρησε ως το θάνατό του! Στα 40 αυτά χρόνια από το εργαστήριό του βγήκαν πάνω από 2000 καλλιτέχνες, ενώ οι θέσεις σ’ αυτό ήταν περιζήτητες.
Σάρα Μπερνάρ
Τιμήθηκε πολλές φορές από το κράτος.
Υπήρξε ιδιαίτερα συντηρητικός στη δουλειά του και εναντιώθηκε με κάθε τρόπο στα μοντέρνα κινήματα – κατέκρινε δημόσια τόσο τον Manet όσο και τους ιμπρεσιονιστές και ήταν ενάντια στην ίδρυση του Μουσείου Orsay.
Τα θέματά του είναι ιστορικά, μυθολογικά και, βεβαίως, οριενταλιστικά. Ασχέτως θεματολογίας, πολύ συχνά κεντρικό ρόλο στις συνθέσεις του παίζουν εξιδανικευμένα γυναικεία γυμνά.
Πολλές από τις εικόνες του είναι τόσο γνωστές ώστε μέχρι σήμερα να καθορίζουν για πολλούς την εικόνα που έχουν για την αρχαιότητα ή την ανατολή.