Βραζιλιάνος ζωγράφος, γλύπτης και ποιητής γεννημένος στο Recife σε πλούσια οικογένεια.
Το 1911 πήγε στο Παρίσι με τη μεγαλύτερη αδελφή του και για σύντομο διάστημα παρακολούθησε την Academie Julian και άλλες σχολές τέχνης.
Εκεί γνώρισε μοντέρνους καλλιτέχνες και, όντας κάτι σαν παιδί – θαύμα, έδειξε δουλειά του στο Salon des Independents το 1913 και 14.
Επέστρεψε στη Βραζιλία ο 1917 και έζησε μεταξύ Ρίο ντε Ζανέιρο και Recife.
Άρχισε να εκθέτει και μετά το 1921 εγκαταστάθηκε οριστικά στο Recife.
Η δουλειά του είχε μεγάλη επίδραση στους εικαστικούς κύκλους της χώρας μετά το 1922, όταν έγινε μία σημαντικότατη για τη χώρα ομαδική έκθεση, στην οποία συμμετείχε, ανοίγοντας νέους δρόμους για τη βραζιλιάνικη μοντερνικότητα.
Έως το 1930 εξέθεσε κι άλλες φορές στο Παρίσι.
Η πρωτότυπη και πρωτοποριακή εικαστική του άποψη κατόρθωσε να συνδυάσει τον κυβισμό με έντονες επιρροές από την τοπική τέχνη και τη θεματολογία των ινδιάνων ή των παλιότερων πολιτισμών της ηπείρου (Αζτέκοι, Ίνκας κλπ.)
Απεικόνισε μύθους, θρησκευτικές τελετές κλπ. από την κουλτούρα των ιθαγενών. Τα θέματα αυτά συνεχίστηκαν και για όλο το υπόλοιπο έργο του.
Η τέχνη του διαθέτει ταυτόχρονα τοπική και κοσμοπολίτικη χροιά.
Στο Παρίσι υπήρξε από τους πλέον εξέχοντες δημιουργούς αυτής της λογικής μαζί με τους επίσης νοτιοαμερικάνους Figari και Torres-Garcia.
Μετά το 1930 οργάνωσε εκθέσεις γαλλικής τέχνης στη Βραζιλία. Αργότερα δίδαξε στην πόλη του, ίδρυσε εκδοτικό οίκο με βιβλία που αφορούσαν την εκπαίδευση της εργατικής τάξης και εξέδωσε ποιήματά του.
Τα χαρακτηριστικότερα έργα του, που ξεκίνησαν στα 20ς, είναι πίνακες που μοιάζουν, δίχως να είναι, με ανάγλυφα.
Πολλά από αυτά έχουν θρησκευτικά θέματα.
Στα ποιήματά του γίνεται συχνά σκωπτικός και σατιρίζει την ευρωπαϊκή ταξιδιωτική κουλτούρα.
