Ιταλός αναγεννησιακός ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας και ποιητής, που με τον Leonardo αποτελούν πρότυπα του «αναγεννησιακού ανθρώπου».
Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν 6 ετών. Έλαβε ουμανιστική μόρφωση και στη συνέχεια μαθήτευσε στο εργαστήριο του Ghirlandaio.
Γνώρισε τον κυβερνήτη της Φλωρεντίας Lorenzo de' Medici, ο οποίος τον δέχτηκε στην αυλή του όπου παρέμεινε και μετά το θάνατό του το 1492, όταν την εξουσία είχε ο γιος του Πιέτρο. Στο μεταξύ μελέτησε ανατομία σε μοναστήρι.
Πιθανόν να επηρεάστηκε μετά το 1490 από τα φλογερά κηρύγματα του φανατικού μοναχού Σαβοναρόλα, αναγκάστηκε όμως να εγκαταλείψει την πόλη όταν αυτός πήρε την εξουσία το 1494.
Το 1496 πήγε στη Ρώμη όπου το 1499 ολοκλήρωσε την Πιετά, από τα πλέον γνωστά γλυπτά του.
_-_1509.jpg)
Επέστρεψε στη Φλωρεντία μετά την εκτέλεση του Savonarola και το 1504 ολοκλήρωσε τον επιβλητικό Δαβίδ, που έγινε κάτι σαν έμβλημα της πόλης.
Το 1505 γύρισε στη Ρώμη και μεταξύ 1508-1512 ολοκλήρωσε την περίφημη οροφή της Capella Sistina μετά από παραγγελία του πάπα.
Ολόκληρη η οροφή της Capella Sistina
Στο κολοσσιαίο αυτό έργο (40 x 13 μέτρα) συνυπάρχουν εκτός από το πλήθος των βιβλικών μορφών (πάνω από 300) και μυθολογικά μοτίβα (οι Σίβυλλες).
Το 1534 εργάστηκε ξανά σ’ αυτήν φιλοτεχνώντας τη Δευτέρα Παρουσία (13,7 x 13,2 μέτρα).
Δημιούργησε και άλλα μεγάλα έργα, όπως ο Μωυσής (1513), ενώ το 1546, ως αρχιτέκτονας πλέον, σχεδίασε τον μεγαλόπρεπο θόλο του αγίου Πέτρου στη Ρώμη.
.jpeg)
Πολλά από τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, καθώς και γλυπτά, έμειναν ημιτελή.
Θεωρείται μεγαλοφυία και ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών, που επηρέασε όσο ελάχιστοι την δυτική τέχνη.
Τα ημιτελή γλυπτά του μάλιστα επηρέασαν και τη μοντέρνα τέχνη.
