Ρώσος ζωγράφος της πρωτοπορίας, ποιητής και θεωρητικός τέχνης.
Πορτρέτο της αδελφής του
Γεννήθηκε στη Μόσχα και το 1897 πήγε στην Αγία Πετρούπολη, όπου, μετά από μαθήματα τέχνης, μπήκε το 1908 στην εκεί Ακαδημία Τέχνης.
Το 1910 όμως αποβλήθηκε.
Μεταξύ 1910-14 ήταν μέλος της πρωτοποριακής ομάδας Soyuz Molodyozhi.
Στο ομώνυμο περιοδικό της έγραψε το 1912 ένα άρθρο όπου καθόριζε τις αρχές του δικής του επινόησης «αναλυτικού ρεαλισμού», που προσπαθούσε να αναπαραστήσει την «εσωτερική ψυχή των πραγμάτων». Σε όλη τη ζωή του ακολούθησε τις αρχές αυτές.
Μεταξύ 1913-15 ήταν φίλος του Mayakovsky και άλλων φουτουριστών και εικονογράφησε μια ποιητική συλλογή του Khlebnikov.
Το 1916 πολέμησε στον α’ παγκόσμιο και το 1917 πήρε ενεργό μέρος στη ρωσική επανάσταση.
Το 1919 συμμετείχε στην «Πρώτη Ελεύθερη Έκθεση…» στο Hermitage και από το 1923 έγινε καθηγητής στη σχολή από όπου είχε κάποτε αποβληθεί.
Το 1929 σχεδίαζε μεγάλη αναδρομική έκθεση, όμως η σοβιετική κυβέρνηση την απαγόρευσε.
Ήδη από το 1932 ζούσε σε απόλυτη φτώχεια (κυριολεκτικά πεινούσε), αρνιόταν όμως να πουλήσει πίνακές του σε ιδιωτικές συλλογές, θέλοντας να δωρίσει ολόκληρο το έργο του στο Russian Museum, όπου θα γινόταν η ματαιωμένη αναδρομική του.
Πέθανε από πείνα στην πολιορκία του Λένιγκραντ (Πετρούπολης) από τους γερμανούς.
Το πολύ προσωπικό του ύφος επηρεάστηκε από τον σουπρεματισμό του Malevich και τον εξπρεσιονισμό.
Τα έργα του είναι ασφυκτικά γεμάτα, ενώ πίστευε ότι έπρεπε να δίνεται βάρος και στην παραμικρή λεπτομέρεια.
Ο ίδιος και οι σπουδαστές του δούλευαν με πολύ λεπτά πινέλα.
Τα έργα του διασώθηκαν από την αδελφή του, η οποία τελικά τα δώρισε στο Russian Museum. Ωστόσο η έκθεσή τους ήταν απαγορευμένη ως το 1967 (!), οπότε μέρος τους εκτέθηκε στο Νοβοσιβίρσκ.
Έγιναν ευρύτερα γνωστά μόλις μετά το 1988.
Υπήρχε μάλιστα ο θρύλος ότι όποιος έκλεβε έργα του (πράγμα εύκολο όταν βρίσκονταν στοιβαγμένα στο μουσείο) καταδιωκόταν από το φάντασμά του και παρέλυε ή γνώριζε δυστυχίες στη ζωή του.
Κατσίκα
Αυτοπροσωπογραφία (1921)
