JOAQUIN TORRES GARCIA (1874-1949)

Ουρουγουανός ζωγράφος, γλύπτης, θεωρητικός και συγγραφέας γεννημένος στο Μοντεβιδέο. 

Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο κατάστημα «γενικών ειδών» του πατέρα του. 

Το 1891 η ισπανικής καταγωγής οικογένεια επέστρεψε στη χώρα και εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη, όπου σπούδασε τέχνη. 

Υπήρξε συμφοιτητής και φίλος του Picasso και του Julio Gonzales. 

Από την πρώιμη περίοδό του στην Καταλονία.

Άρχισε να κάνει σχέδια για περιοδικά και εφημερίδες. Ήταν βοηθός του Gaudi στα σχέδια για τον περίφημο ναό Sagrada Familia. 

 

Το 1900 έκανε την πρώτη του επιτυχημένη έκθεση. 

 

Το 1903 ο Gaudi του παρήγγειλε βιτρό για τον καθεδρικό της Μαγιόρκα. Η δουλειά του εκεί επηρέασε τη μετέπειτα πορεία του. Στη συνέχεια εργάστηκε και σε άλλους ναούς. 

 

Αρχικά τον κατέτασσαν στο κίνημα Noucentisme, ένα καταλανικό κίνημα που αντιδρούσε στο μοντερνισμό, ωστόσο σύντομα απομακρύνθηκε απ’ αυτό. 

 

Από το 1907 άρχισε να διδάσκει τέχνη σε πειραματική σχολή τέχνης που εφάρμοζε νέες πρωτοποριακές  μεθόδους. Σε όλη του τη ζωή δίδασκε κατά περιόδους σε διάφορες σχολές. 

 

Όταν το 1910 εργάστηκε για ένα περίπτερο στις Βρυξέλλες, πέρασε πολύ χρόνο στο Παρίσι, όπου επηρεάστηκε από τον κυβισμό, ενώ το 1912 γνώρισε και τον φουτουρισμό.

 

Το 1913 εξέδωσε το πρώτο περί τέχνης βιβλίο του. 

 

Πάντα ανήσυχος, αν και επιτυχημένος, έζησε μεταξύ  1920-22 στη Νέα Υόρκη, όπου μελέτησε την μοντέρνα πόλη και τους ουρανοξύστες της, πράγμα που επηρέασε πολύ την τέχνη του. 

 

Στη συνέχεια έζησε στην Ιταλία το 1925 και στο Παρίσι το 1926, όπου έγινε από τους βασικούς της αφηρημένης τέχνης. 

 

Στα 30ς συμμετείχε σε αφηρημένες ομάδες, όπως στην επιδραστική Cercle et Carre κ.ά. και ήταν μεταξύ άλλων φίλος με τον Mondrian. 

 

Το 1934 επέστρεψε στο Μοντεβιδέο για πρώτη φορά από τα παιδικά του χρόνια, όπου άνοιξε και πάλι μια σχολή τέχνης, εξέδιδε περιοδικό και αγωνίστηκε για μια «τέχνη του νότου». 

 

Ο περίφημος χάρτης της Νότιας Αμερικής  (1943), που έγινε σύμβολο της αυτονομίας της νοτιοαμερικάνικης τέχνης

 

 

Δημιούργησε έναν νέου είδους κλασικισμό, πιστεύοντας ότι η κατανόηση μιας «γεωμετρικής» τέχνης είναι πανανθρώπινη. 

 

Πρόκειται για μια μορφή κονστρουκτιβισμού, στον οποίο ωστόσο ενυπάρχουν στυλιζαρισμένα στοιχεία παραστατικότητας και σύμβολα που θυμίζουν γραφή. 

 

Ονόμαζε το ύφος του Modern Classicism και αργότερα Universal Constructivism.  

 

Θεωρείται από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της μοντέρνας τέχνης.

 

Παιδικά παιχνίδια που έφτιαχνε