Αυστριακός ζωγράφος, χαράκτης, συγγραφέας και δάσκαλος, γνωστός κυρίως για τα πορτρέτα και τα τοπία του.
Από φτωχή οικογένεια, σπούδασε στη Βιέννη στο σημερινό Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Τεχνών (1904-1909), που θεωρούνταν προοδευτικό για την εποχή. Ωστόσο δεν είχε «κανονική» εκπαίδευση στη ζωγραφική και ήταν ουσιαστικά αυτοδίδακτος.
Στη συνέχεια εργάστηκε σε εταιρία γραφικών τεχνών, έκανε τα περισσότερα πορτρέτα του μεταξύ 1909-1914 στη Βιέννη, ενώ δίδασκε τέχνη.
Αυτοπροσωπογραφία
Τόσο στα έργα όσο και στη διδασκαλία του προσπαθούσε να «συνενώσει το εσωτερικό όραμα με τον ορατό κόσμο» και επηρεάστηκε από την πρωτόγονη και τη μεσαιωνική τέχνη.
Το 1910 μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου συνδέθηκε με την ομάδα των εξπρεσιονιστών, ενώ είχε δίχρονη παθιασμένη σχέση με την Alma Mahler, που είχε χωρίσει από τον συνθέτη Gustav Mahler. Τον εγκατέλειψε μην αντέχοντας το παράφορο πάθος του, αλλά εκείνος την αγαπούσε σε όλη του τη ζωή.
Κατατάχτηκε εθελοντικά στο στρατό κατά τον Α’ παγκόσμιο, τραυματίστηκε σοβαρά το 1915 και οι γιατροί διέγνωσαν «πνευματική αστάθεια», αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να συνεχίσει το έργο του, ενώ από το 1922 ως το 1931 δίδαξε τέχνη στη Δρέσδη.
Οι ναζί τον κατέταξαν στους «εκφυλισμένους» καλλιτέχνες (Degenerate artists), οπότε αναγκάστηκε να διαφύγει αρχικά στην Πράγα και μετά στο Λονδίνο, όπου έζησε ως το 1953, πριν καταλήξει οριστικά στην Ελβετία.
Δύσκολος, παθιασμένος και κάποιες φορές ασταθής χαρακτήρας, έμεινε όσο ζούσε στο περιθώριο του κόσμου της τέχνης.
Το έργο του, εικαστικό αλλά και συγγραφικό, είναι παράξενο, νευρώδες και εκκεντρικό, όσο και ο χαρακτήρας του.
Έγραψε τα απομνημονεύματά του το 1962 υπό την επήρεια παραισθησιογόνων. Ο ίδιος ανεξαρτοποιήθηκε από τους γερμανούς εξπρεσιονιστές, ωστόσο το έργο του θεωρείται από τα χαρακτηριστικότερα του εξπρεσιονισμού.
