Αυτοπροσωπογραφία
Βέλγος συμβολιστής ζωγράφος και χαράκτης γεννημένος στην Οστάνδη.
Πότης αψεντιού
Σχεδίαζε πολύ και ενδιαφερόταν για την τέχνη από μικρός.
Ήταν αυτοδίδακτος.
Φιλάσθενος (υπέφερε μάλιστα από αϋπνίες και υπνοβατούσε) και μοναχικός, πέρασε μεγάλο μέρος της νεότητάς του σχεδιάζοντας διαρκώς σκηνές της βελγικής υπαίθρου και της καθημερινής ζωής.
Στα 21 του πήγε στις Βρυξέλλες, όπου εργάστηκε σε εκδοτικό οίκο που εξέδιδε συμβολιστές συγγραφείς, έργα πολλών από τους οποίους εικονογράφησε.
Αυτοπροσωπογραφία σε καθρέφτη
Αγαπούσε πολύ τον Poe.
Δούλεψε κυρίως με υδροχρώματα, γκουάς, παστέλ και κάρβουνο, συχνά συνδυάζοντάς τα μεταξύ τους.
Επηρεάστηκε, μεταξύ άλλων, από τον Redon και την Art Nouveau.
Ζωγράφισε πλήθος από υποβλητικές, ατμοσφαιρικές, ονειρικές και μελαγχολικές – έως και τρομακτικές – εικόνες, που συχνά δείχνουν μια μοναχική φιγούρα σε αχανές περιβάλλον, αντανακλώντας έτσι τη δική του μοναχικότητα και αποξένωση.
Μεγάλο μέρος του έργου του, κυρίως μεταξύ 1902-1909, κατέχουν οι πολλές αυτοπροσωπογραφίες του, πολλές σαν «στοιχειωμένες», ενώ ο ίδιος συχνά μοιάζει με νεκρό ή με φάντασμα.
Αργότερα η δουλειά του επικεντρώθηκε σε θαλασσινά τοπία, μνήμες από τις παραλίες των παιδικών του χρόνων.
Όσο ζούσε είχε ένα κύκλο θαυμαστών, γενικά ωστόσο δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός.
Εξέθετε μάλιστα στη δεύτερη και όχι στην κύρια αίθουσα της γκαλερί με την οποία συνεργαζόταν.
Θεωρούνταν ελάσσων καλλιτέχνης και μετά το θάνατό του.
«Ανακαλύφτηκε» ξανά στα τέλη 60ς – αρχές 70ς, όταν αναπτύχθηκε το ενδιαφέρον για μη ιμπρεσιονιστές καλλιτέχνες της εποχής του.
Σήμερα θεωρείται ιδιαίτερα προσωπικός ζωγράφος, με χαρακτηριστική δουλειά και εντόνως ανησυχητικό ύφος.