ERNST LUDWIG KIRCHNER (1880-1938)

 

Γερμανός εξπρεσιονιστής ζωγράφος και χαράκτης, που αρχικά σπούδασε αρχιτεκτονική, αλλά αφοσιώθηκε στην τέχνη από το 1905. 

 

Τη χρονιά αυτή ίδρυσε με τους Bleyl, Schmidt-Rottluff και Heckel την ιστορική ομάδα καλλιτεχνών ”Η Γέφυρα" (Der Brucke), υπεύθυνη ουσιαστικά για την άνθηση του γερμανικού εξπρεσιονισμού. 

 

Το 1914 πήρε μέρος στον πόλεμο, απ᾽όπου απολύθηκε λόγω νευρικής κατάρρευσης το 1915. 

 

Στην υπόλοιπη ζωή του υπέφερε από ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα και συχνά νοσηλεύτηκε.

 

 Ωστόσο έγινε γνωστός και έκανε πολλές εκθέσεις. 

 

Με την άνοδο του ναζισμού η τέχνη του χαρακτηρίστηκε "παρακμιακή" και δεκάδες έργα του αφαιρέθηκαν από μουσεία και πινακοθήκες. 

 

Κατέφυγε στην Ελβετία, στην οποία είχε μείνει για καιρό και παλιότερα, όπου αυτοκτόνησε φοβούμενος ότι οι ναζί θα εισέβαλλαν και εκεί.

 

 Θεωρείται από τους βασικότερους εκπροσώπους του εξπρεσιονισμού.

 

 

PAUL SIGNAC (1863-1935)

 

Πορτρέτο του κριτικού τέχνης και αναρχικού Felix Feneon

Γάλλος πουαντιγιστής ζωγράφος, χαράκτης και θεωρητικός της τέχνης γεννημένος στο Παρίσι. 

 

 

Αρχικά σπούδασε αρχιτεκτονική, αλλά στα 18 του, όταν είδε μια έκθεση του Monet, αποφάσισε να γίνει ζωγράφος. 

 

Το 1884 συνάντησε τον Monet και τον Seurat, από τον οποίο μυήθηκε στον τρόπο δουλειάς του και στη θεωρία χρωμάτων του, που οδήγησαν στον πουαντιγισμό. Έτσι εγκατέλειψε τον αρχικό ιμπρεσιονισμό του για να γίνει πουαντιγιστής. 

 

Τα καλοκαίρια ταξίδευε στη Μεσόγειο ή έμενε στη νότια Γαλλία, όπου φιλοξενούσε φίλους του καλλιτέχνες και ζωγράφιζε τα τοπία της, τα οποία αποτέλεσαν βασικό θέμα σε όλη του τη ζωή ενώ, προς το τέλος της, φιλοτέχνησε και σειρά από ακουαρέλες από γαλλικά λιμάνια. 

 

Το 1884 ίδρυσε με τον Seurat, τον Redon κ.ά. την Société des Artistes Indépendants, που οργάνωσε πολλές και μεγάλες εκθέσεις με μότο «ούτε επιτροπές ούτε βραβεία». Οι ετήσιες εκθέσεις της συνεχίστηκαν για τρεις δεκαετίες. 

 

Το 1886 συνάντησε τον Van Gogh, το 1857 ζωγράφισαν μαζί παραποτάμια τοπία και καφέ και το 1889 τον επισκέφτηκε στην Arles. 

 

Το 1888 προσχώρησε στις αναρχικές ιδέες διαβάζοντας Kropotkin κ.ά. συγγραφείς και αρθρογραφούσε σε σχετική εφημερίδα. Ονειρευόταν ότι η νότια Γαλλία θα ήταν ιδανικό μέρος για την εγκαθίδρυση μιας μελλοντικής αναρχικής αποικίας. Το έργο του μάλιστα «Στην εποχή της αρμονίας» (1893) είχε αρχικό τίτλο «Στην εποχή της αναρχίας», αλλά αναγκάστηκε να τον αλλάξει μετά από πιέσεις. 

 

Στην εποχή της αρμονίας

Από το 1892 ταξίδεψε πολύ με δικό του μικρό σκάφος, δραστηριότητα που του άρεσε πολύ, φτάνοντας ως την Κωνσταντινούπολη. 

 

Υπήρξε επιτυχημένος ζωγράφος, ενώ η δουλειά του, πλημμυρισμένη από φωτεινά χρώματα, επηρέασε τους Matisse και Derain στην πρώτη τους πουαντιγιστική φάση.

 

Υπήρξε ο σημαντικότερος συνεχιστής του έργου του Seurat.