Βραζιλιάνος ζωγράφος και χαράκτης γεννημένος στο Sao Paulo.
Αδελφή της γιαγιάς του ήταν η σημαντικότερη ίσως μοντέρνα Βραζιλιάνα ζωγράφος Tarsila do Amaral.
Αρχικά σπούδασε νομικά στο εκεί πανεπιστήμιο.
Έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1958.
Χαρακτικά
Το 1964 έγινε στη Βραζιλία πραξικόπημα στρατιωτικών που κατέλυσε τη δημοκρατία. Από τότε η πολιτικοκοινωνική κατάσταση και οι επιπτώσεις της έγιναν σύνηθες θέμα της δουλειάς του.
Μετά το 1967 στράφηκε στη ζωγραφική. Μεταξύ 1968-1975 έκανε τη γνωστότερη σειρά του, που απεικονίζει μπανάνες που «κακοποιούνται» από πιρούνια, μαχαίρια κλπ., υπαινισσόμενος βεβαίως το βάρβαρο δικτατορικό καθεστώς.
Σχετίστηκε με το κίνημα Tropicalismo (μέσα 60ς), που δανειζόταν ποικίλα πολιτιστικά στοιχεία, προσπαθώντας από την συγχώνευσή τους να δημιουργήσει μια καθαρά βραζιλιάνικη τέχνη. Ήταν κυρίως μουσικό, αλλά ενεπλάκησαν σ’ αυτό και άλλες τέχνες.
Μέχρι τον θάνατό του έζησε μεταξύ Sao Paulo και Νέας Υόρκης.
Το εικαστικό του ύφος είναι φωτορεαλιστικό, με πολλές λεπτομέρειες. Χαρακτηρίζεται από «κοντινά πλάνα» ειδωμένα από παράξενες γωνίες.
Χρησιμοποιεί πράσινα και κίτρινα ως αναφορά στη βραζιλιάνικη σημαία.
Αργότερα η τέχνη του έγινε πιο «δισδιάστατη» και στιλιζαρισμένη, με στοιχεία pop.
