Γερμανός ζωγράφος και χαράκτης, που συνδέθηκε με το κίνημα της Νέας Αντικειμενικότητας.
Γεννήθηκε στη Δρέσδη, εργάστηκε σε εργαστήριο εσωτερικής διακόσμησης και τελικά από το 1920 σπούδασε αρχικά στη Dresden School of Arts and Crafts και μετά στην εκεί Ακαδημία ως το 1923.
Στα 20ς επηρεάζεται από τον Dix και ζωγραφίζει κυρίως πορτρέτα ανθρώπων της εργατικής τάξης, αλλά και αυτοπροσωπογραφίες σε θεατρικές πόζες.
Έκανε την πρώτη του έκθεση το 1930 και από το 1933 ασχολήθηκε συστηματικά και με τη χαρακτική.
Από το 1926 ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και από τους ιδρυτές μιας αριστερής ένωσης καλλιτεχνών το 1929.
Φυσικά οι ναζί τον συμπεριέλαβαν στην διαβόητη έκθεση «εκφυλισμένης τέχνης» το 1937 και του απαγόρευσαν να ζωγραφίζει και να εκθέτει.
Είχαν προηγηθεί πολλοί αντιφασιστικοί πίνακες στα 30ς, στους οποίους
εξέφραζε το μίσος και την απέχθειά του προς τους ναζί με γκροτέσκο, συχνά
σατιρικό τρόπο. Πολλά αντιπολεμικά έργα του έχουν αποκαλυπτικές διαστάσεις.
Τελικά, αφού είχε συλληφθεί για σύντομα διαστήματα το 1936, κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του πολέμου (1940-44).
Το 1945 πήγε στη Μόσχα όπου παρακολούθησε μια αντιφασιστική σχολή (!) και από το 1946 δίδαξε τέχνη στην Ακαδημία της Δρέσδης.
Πορτρέτο της συζύγου του
Το 1957 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του και το 1958 τιμήθηκε από το ανατολικογερμανικό κράτος.
Δύο αυτοπροσωπογραφίες
