ERNST BARLACH (1870-1938)

 

Γερμανός εξπρεσιονιστής χαράκτης και συγγραφέας. 

 

Γεννήθηκε σε μικρή πόλη της τότε Πρωσίας. Σπούδασε τέχνη στο Αμβούργο (1888-91) και στη Δρέσδη (1891-95). Τέλος μεταξύ 1895-97 παρακολούθησε την Academie Julian στο Παρίσι. 

 

Αρχικά έκανε γλυπτική σε ύφος Art Nouveau. Η πρώτη του έκθεση έγινε στο Βερολίνο το 1904. Ένα ταξίδι στη Ρωσία το 1908 επηρέασε καθοριστικά τη δουλειά του.

 

 Όταν επέστρεψε γνώρισε οικονομική επιτυχία με τα γλυπτά του, αφού βρήκε το προσωπικό του ύφος. Έφτιαχνε επίσης ξύλινα ανάγλυφα, ενώ χαρακτηριστικές είναι οι μπρούτζινες «συμπαγείς» φιγούρες του, τυλιγμένες με βαριά ενδύματα. Παράλληλα δημοσίευε λογοτεχνικά κείμενα σε περιοδικό.

 

Πρόσφυγες

Πριν το 1914 υπήρξε εθνικιστής και υποστήριξε τον επερχόμενο πόλεμο. 

 

Πολέμησε το 1914 για 3 μήνες, απολύθηκε λόγω καρδιακού προβλήματος και επέστρεψε ως ειρηνιστής και φανατικός αντίθετος κάθε πολέμου. Η φρίκη που έζησε εκεί επηρέασε όλο το επόμενο έργο του. 

 

Η φήμη του αυξήθηκε μεταπολεμικά και βραβεύτηκε αρκετές φορές (και για ένα θεατρικό του έργο). Αρνήθηκε τόσο μερικά βραβεία όσο και θέσεις διδασκαλίας.

 

Αφοσιώθηκε σε μια μυστικιστική θεώρηση των πραγμάτων, που αντανακλάται τόσο στα χαρακτικά όσο και στα λογοτεχνικά του έργα. 

 

Μετά το 1928 φιλοτέχνησε σειρά από αντιπολεμικά έργα. 

 

Μετά την άνοδο των ναζί έγινε στόχος επιθέσεων για τις ειρηνιστικές του θέσεις.

 

 Για παράδειγμα, όταν του παρήγγειλαν ένα κενοτάφιο για τους πεσόντες του πρώτου πολέμου στο Μαγδεμβούργο, εκείνος, αντί για ηρωικούς Γερμανούς στρατιώτες έφτιαξε μια σκηνή πόνου και θλίψης, που περιλάμβανε και ένα σκελετό με γερμανικό κράνος. Το έργο προκάλεσε αντίδραση των εθνικιστών και αποσύρθηκε ως το τέλος του πολέμου.

 

Οι ναζί τον κατέταξαν στους «παρακμιακούς καλλιτέχνες», απέσυραν ή κατέστρεψαν έργα του, του απαγόρευσαν να εργάζεται και τον απέπεμψαν από ακαδημίες. 

 

Πέθανε το 1938 από καρδιακή προσβολή. 

 

Είναι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γερμανικού εξπρεσιονισμού.

 

 

 

Αυτοπροσωπογραφία