Βρετανός ρομαντικός ζωγράφος, χαράκτης και εικονογράφος γνωστός για τα πελώρια, δραματικά του έργα.
Γεννήθηκε σε χωριό από φτωχή οικογένεια, στα 14 του έμαθε να φτιάχνει εραλδικά σύμβολα σε έναν κατασκευαστή αμαξών και μετά μαθήτευσε σε έναν ιταλό ζωγράφο, με τον οποίο πήγαν το 1806 στο Λονδίνο και ίδρυσαν εργαστήριο ζωγραφικής σε πορσελάνη.
Μετά την αποτυχία της επιχείρησης δούλεψε σε υαλουργό (1809-1812). Από το 1812 αφοσιώθηκε στη ζωγραφική και έπαιρνε μέρος στις εκθέσεις της Royal Academy.
Σύντομα
γνώρισε επιτυχία με τεράστιους πίνακες που απεικονίζουν βιβλικά ή μυθολογικά
θέματα, κυρίως εφιαλτικές καταστροφές (Σόδομα και Γόμορρα, Πτώση της Βαβυλώνας
κλπ.), αλλά και με υποβλητικά τοπία.
Παρά τα προσωπικά προβλήματα (θάνατος γονιών και ενός γιου σε ένα μόλις χρόνο), έγινε δημοφιλής και πλούσιος μετά το 1816 και στο σπίτι του συναντούσε καλλιτέχνες, επιστήμονες, συγγραφείς και πολιτικούς.
Μετέφερε έργα του σε χαρακτικά, γνωρίζοντας και μ’ αυτά μεγάλη επιτυχία.
Οραματιστής, ασχολήθηκε το 1827-28 με σχέδια για επίλυση προβλημάτων νερού του Λονδίνου (αποβάθρες, αποχέτευση κλπ.), με σχεδιασμό σιδηροδρομικών σταθμών, φάρων κ.ά., σχέδια που ήταν μπροστά από την εποχή του.
.jpg)
Το 1829 ο αδελφός του Jonathan πυρπόλησε έναν καθεδρικό ναό (οι σκηνές θύμιζαν έργα του John) και γλύτωσε την εκτέλεση επειδή θεωρήθηκε τρελός.
Παρά τη φήμη του, κινδύνεψε με χρεοκοπία και έπεσε σε κατάθλιψη μετά την αυτοκτονία ενός ανιψιού του γύρω στο 1838, αλλά επανήλθε λίγο αργότερα και στα 1840ς φιλοτέχνησε μερικά από τα εντυπωσιακότερα έργα του.
Το έργο του φτάνει τον ρομαντισμό στα όριά του, περιφρονώντας μάλιστα τους κλασικούς κανόνες σύνθεσης και δημιουργώντας επιβλητικές και επικές εικόνες που προκαλούν δέος, ενώ ζητούμενό του είναι η έννοια του «υψηλού» (sublime). Οι άνθρωποι είναι μικροσκοπικές φιγούρες, έρμαια της φύσης.
Βαθμιαία πρόσθετε όλο και περισσότερο αρχιτεκτονικά στοιχεία, πολλά φανταστικά. Επηρέασε όχι μόνο αμερικανούς τοπιογράφους και τους Προραφαηλίτες, αλλά και συγγραφείς του φανταστικού (Verne, H.G. Wells κλπ.), ακόμα και την επιστημονική φαντασία και τον κινηματογράφο, από τον Griffith (που εμπνεύστηκε απ’ αυτόν για την κατασκευή της Βαβυλώνας στην «Μισαλλοδοξία») έως τον Cecil DeMille, τον George Lucas και τις ταινίες καταστροφής.
